Kubbeler
Arif Nihat ASYA 04 Ekim 2006
Dün başlar seferber, eller seferber;
Kurşun eritildi, mermer çekildi.
Bunlar; bu kubbeler, bu minareler
Akçayla olacak işler değildi.
Böyle bir gemide yendi suyu Nuh.
Ve bu yelkenlerde kanatlandı ruh.
Taşıtıp kalyonla pırlanta, inci
Abiden haline koydu sevinci
Gergefte işleyip bir inci sultan
Ki çiçek verirdi saksıya koysan,
Bulabildinse ey yolcu yerini
Hepsinin alnında altından bir ay.
Seyret İstanbul'un camilerini,
Minâre minâre, kubbe kubbe say!
Açılır masmavi burda gökyüzü,
Gümüşten sütunlar üstünde durur...
Kiminin gölgesi dinlenir yerde,
Kiminin beyazı sulara vurur.
Allah'a giden yol buralardadır;
Kapılar açılır şerefelerden,
Burdan uğurlanır mübarek aylar,
Bayram burda başlar arifelerden.
Mihraplar, kemerler, kubbeler yapmış,
Sultanı, çerisi, piri, veziri,
Nesilden nesile götürsün diye
Kanatlar üstünde şanlı tekbiri.
Nice başbuğların açtığı yerde:
Biri yardan geçmiş, öteki serden,
Yolcular gidiyor yarına doğru,
Kafile kafile bu köprülerden.
Kuşun uçuş, gülün açış saati;
Tanrının fermanı yüze kubbede
Duyulur uyanık Fatih'in "Uyan!"
Dediği uzaktan Sultan Ahmet'e.
Diken dikmiş yakan yakmış mumunu,
Şamdanlar, şamdanlar, ulu şamdanlar.
Ki aydınlığıyla, asırlar boyu
Yolunu bulurdu yolda kalanlar.
Burda kubbe, kemer ve mihrap olmuş,
O kıvrak şekil ki serhade yaydı;
Atlas bayrakların dagalarında
Rüzgarla öpüşen ince bir aydı.
Kimi yıkanırken şadırvanlarda
Tekbire hu hu lar katıyor kimi;
Beyazıt önünden güvercinlerin
İncidir yemi...
Söyleyin ey nazlı haber kuşları:
Tuna boylarından müjde geldi mi?
Uzaklarda kırık minârelerden
Gökte bir kapıyı vurur leylekler;
Birgün açılacak o büyük kapı
Ve kanatlar yere inmeyecekler.
Taraf taraf, kol kol şu yamaçlardan
Aktıkça fetihler tarihi Türk'ün
Kubbeler erecek bir gün murada.
Ve minareler dal verecek bir gün.
Geçenlerde altından bu loş kemerin
Menekşe menekşe gül güldür içi...
Kapanmaz kapısı Allah evinin
Ki beş vakit gürül gürüldür içi.
Çiniler çineler taze çineler:
Boyası göz nuru, fırçası kirpik...
Ey san'at "Kuruyan dallarımıza
Bir yeşil yaprak ver!" demeye geldik.
Biri hattın; biri mermerin, tuncun,
Kurşunun sırrını aramış bulmuş;
Yesari elinde "Lafza-i Celâl"
Sinan'da kubbeyle minare olmuş.
İşte bir kubbe ki söyle saatı...
Yolcu ilk, dalgalar son cemaatı,
Mavidir çinisi, yenidir adı;
Mermerini sisler karartamadı.
Şahzade, Lâleli, Haseki Sultan...
Hepsinin üstünde Süleymaniye...
Süleymaniye'den, Ayasofya'dan
Yollar iner dal dal Yenicâmiye.
Yelken yelken seren seren gemiler;
Yamaçta, kıyıda, yolda camiler,
Bu Horasan, mermer, kurşun dağları
Omuzunda taşıdığı çağları.
Taşıyacak daha çağlar boyunca
Ve yer çekmeyecek, yere koyunca.
Yolları arkada bırakan hızla;
Kanatlarımızla, atlarımızla
Aşarken toprağı, taşı, denizi
Bu kurşun memeler emzirdi bizi.
Böyle bir gemide, yendi suyu Nuh...
Ve bu yelkenlerde kanatlandı ruh.
