Sevgili arkadaşımız Servet Somuncuoğlu’nun yeni kitabı çıktı, Damgaların Göçü-Kurgan. Ankara Güdül Kaya Resimlerini konu alan bu dev eser, Türk kaya resimleri ve Türk yazıtları serisinin üçüncü kitabı.
Üçüne iştirak etmek bahtiyarlığına eriştiğim ön hazırlık seyahatlerindeki yol arkadaşlığıma gösterdiği vefa hayli mübalağalı. Kurumdan kime istiyorsan dilediğin kadar gönder dedi. Bir liste hazırlayıp verdim. Bal tutan parmağını yalar, kendime de beş adet yazdım. Endişeli bir bekleyiş başladı, bir süre suskunluk oldu, araya bir takım seyahat ve konferanslar girdi. Duyanlar tek tük sordular, nihayet kargodan kitaplar çıkmaya başladı.
Dağıtım insiyatifimi isabetli bulmuş olacak, umera taifesi için de bir liste hazırla gönderelim dedi. Olur dedim. Sonra düşündüm, Türk düşmanlarına şefkatle bakarak selam duran erkan-ı harbiyeden bu kitabı hak eden kaldı mı ki.
Sonra rütbeleri çalınarak beş senedir cezaevine tıkılan köylüm ve komşum, değerli ve vatansever asker Kurmay Albay Fikri Karadağ aklıma geldi. En münasibi bu olacak, onun şahsında, kırk asırlık Türk yurdunu düşmana bırakmamak için verdikleri mücadele sonucunda evleri ocakları dağıtılan Türk Milletinin hizmetindeki Türk subaylarına küçük bir armağan ve sıcak bir selam olur düşüncesi gelişti. Kendime gelenlerin üçünü değerli dostlarıma göndermiştim. Birini kendime ayırdım, bir tanesi münhal bekliyordu.
Gönderen kısmına adımı adresimi, alıcı kısmına Kurmay Albay Fikri Karadağ, Silivri Cezaevi yazıp kargoya verdim
Bir hafta sonra iade gelmiş. Sebebini soruşturduk, doğru dürüst bir cevap alamadık. Kargo firması, cezaevlerine gönderi almıyoruz diye cevap verdi. Madem öyle alırken söyleseydiniz ya. Sonra anlaşıldı, teslim alırken Silivri Cezaevi yerine Silivri Öğretmenevi yazmışlar. Geri gelmiş. Cezaevlerine gönderi kabul etmiyorlarmış, yapacak bir şey yok.
Devlet devlettir, ertesi gün kitabı Taksim Postanesine gönderdim. Az sonra gönderdiğim kişi telefon etti, elektrikler kesikmiş, cihaz çalışmıyormuş, postane görevlisi taahhütlü alamıyoruz demiş. Taahhütsüz gönder dedim. Telefon açıkken görevliyle konuştu, alındı istemezseniz olur dedi. Tamam dedik, ücreti dokuz lira tuttu.
Aradan sekiz gün geçti, bir öğlen dönüşü bizim kitap tekrar masada duruyor. Üst katlardaki isim benzerliği olan başka bir kuruma bırakmışlar. Oralardan dolaşıp tekrar bizi bulmuş. Bu defa niye iade olduğunu da öğrenemedik.
Üzerinde adiyen yazılmış bir not var. “1 nolu cezaevi İstanbul içinden kargo almıyor”. PTT görevlisi kendisine söylenen izahatı yazmış olmalı. Muhatap kurumdan Silivri Cezaevinden resmi bir açıklama, imza, mühür yok. Keyfi bir cevap.
1 nolu cezaevi İstanbul içinden kargo almıyormuş. İstanbul içinden kargo almamak ne demek? Acaba İstanbul dışından alıyor mu? 1 no.lu almıyormuş, acaba 2 nolu var mı, varsa o İstanbul içinden kargo alıyor mu?
Muvaffak olur veya olmaz, olur olur biraz daha asabımız bozulur, kitabı yarın Silivri’ye elden göndereceğim. Bakalım demokrasinin zerresi kalmış mı? 12 Eylül döneminde cezaevine bir şey ulaştırmak bundan daha zor değildi. Kanaatimce Silivri değil de kırklı yıllardaki Sibirya toplama kamplarına gönderilseydi şimdiye kadar çoktan ulaşırdı.
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
