Türk milliyetçileri başınız sağolsun
M. Metin Kaplan 01 Ocak 1970
Perşembe gününü cuma gününe bağlayan gece büyük Türk milliyetçisi gazeteci-yazar Galip ERDEM bütün milliyetçileri ile bütün Ulkücüleri öksüz ve yetim bırakarak, ebedî âleme göçtü... Mekânı cennet olsun! Bütün Türk Milliyetçilerinin ve Türk-İslâm Ülkücüleri'nin başları sağolsun!
Bir atasözümüz "Kel ölür sırma saçlı, kör ölür badem gözlü olur" der. Galip Ağabey'de öldüğüne göre kendisine birçok kimse sahip çıkacaktır. En azından sahiplenmeye çalışacaktır. Amma, Galip Ağabey'in son yıllardaki yalnızlığı ile çaresizliğini bilenler... Son yıllarında Galip Ağabey'in yanında olanlar bellidir. Ve, Galip Ağabey'e sadece yalnızca onların sahip çıkma hakları vardır. "Olmaz öyle şey! Bir büyük adam olarak, Galip ERDEM'e herkesin sahip çıkma hakkı vardır. Olmalıdır!" diyebilirsiniz. Belki haklısınız ama, herhalde benim de, o büyük adam yapa yalnız ve çaresiz iken bu beyler ve baylar neredeydiler diye sormak hakkım vardır ve olmalıdır! Benim yaptığım da budur. Aslında, özellikle hiç kimseyi kastetmiyorum. Sözüm ortayadır. Ve her isteyen hissesine düşeni alabilir. Alacaktır. Zaten, onlar kendilerini bilirler!
İyi ama, bunları söylemenin yeri ve zamanı mı? Belki yeri ve zamanıdır. Belki değil... Lakin bunları birilerinin, bir yerde ve zamanda şu ya da bu şekilde söylemesi lazım değil mi? Hep yeri ve zamanı var diyerek, susa susa bu hale gelmedik mi? Artık, birilerinin konuşmaya başlaması lazım! Türk milletinin yetiştirdiği nadide büyük adamlara birilerinin öldükten sonra değil sağken sahip çıkmaya başlamaları lazım. Dönün ve geçmişe bir bakın, bütün büyük Türk milliyetçileri yapayalnız ve çaresizlik içinde ölmüş tür. Bu reva mıdır? Galip ERDEM'in cenazesi başında toplananlar, sağlığında nerede idiler? O'na hastalığında niçin sahip çıkmadılar?
Türk-İslam Ülküsü'ne büyük hizmetler yapan "büyük adam"ların çaresizlik ve yalnızlık içinde ölmeleri, herhalde kader değildir ve kader olmamalıdır! Bugün Mehmet Akiflere, Atsızlara, Serdengeçtilere herkes sahip çıkmakta ve fakat hiç kimse o "zirve adamların" ölürken yaşadığı çaresizlik ve yalnızlığı hatırlamamaktadır. Yarın da Galip Erdem'in katlanmak zorunda kaldığı çaresizlik ve yalnızlık unutulacaktır. Biz, Türk Milliyetçileri, Türk-İslâm Ülkücüleri vefasız olamayız. Olmamalıyız! Ama büyüklerimizin başına gelen bu feci durum, bizim ne yazık ki, çok vefasız insanlar olduğumuzu göstermektedir. Ne diyeyim. Allah günahlarımızı af etsin! Büyük Türk milliyetçisi, avukat, gazeteci-yazar Galip Erdem adam gibi yaşadı ve adam gibi öldü. Mekânı cennet olsun! Kendisini son güne kadar yalnız bırakmamaya gayret eden, az sayıda yakın dostlarının ve vefa konusunda "sınıfta kalan" bazı Türk milliyetçileri ile bütün Türk-İslam Ülkücüleri'nin başı sağolsun!
17 Mart 1997 / Ortadoğu Gazetesi
