MHP, hangi devletin yanında duracak?
Mümtaz’er Türköne 01 Ocak 1970
Sağından solundan çekiştirilen, çoluk çocuğa oyuncak edilen kafese tıkılmış arslan misali, MHP’nin içinden geçtiği kaosu özetleyecek en anlamlı vecize Devlet Bahçeli’nin ‘MHP Devlet’in yanındadır.” sözü oldu. Vecizenin derinliği devlet dediğimiz yedi başlı ejderhanın farklı yüzlerinde saklı. “Hangi Devlet?” diye sormanız lâzım. Bahçeli’nin referansı, şu özellikle 2013’nün 17/25 Aralık’ından sonra ürkek bir şekilde seslendirilen ve giderek cüretkâr ve şımarık vurgulara konu olan ‘devlet biziz’ sözünün sahipleri olmalı. Ortada başka bir devlet görünmüyor. Devleti devlet yapan hukuk, kurallar, gelenekler ve kurumlar yerle bir olalı çok zaman geçti. Köylüsünden, işçisinden, banka patronundan, büyük müteahhitinden, bürokratına ve politikacısına kadar ‘devlet’ dendiği zaman herkes tereddüt etmeden Saray’ı gösterdiğine göre, Bahçeli’nin hiç görmediğimiz bir devleti şapkanın içinden çıkartması mümkün değil.
Her türlü demokratik muhalefetin ‘devlete karşı gelmek’ olarak peşinen mahkûm edildiği, en hafifinden ‘paralel’ diye yaftalanıp paketlendiği bir ülkede, devleti devlet yapan egemenlik haklarının tamamını kullanan tek otorite mercii, yani Saray dışında devlet var mı? Devlet’in ilk mektep kitaplarındaki tanımını, beşerî, coğrafî ve siyasî unsurlarını hatırlayıp, bunlar içinde ayırt edici vasfı olan siyasî unsurun, yani egemenliğin ve bu unsurun içinde mümdemiç yürütme, yasama ve yargı erklerinin doğrudan kim tarafından kullanıldığına bakmanız yeterli. Cevabın pratik sağlamasını yapabilmek için şu soruyu sorun: MHP normal bir kongreyi neden toplayamıyor? Bahçeli’nin hangi devletin yanında yer tuttuğu bu sorunun cevabında var. “MHP devletin yanındadır.” sözü, terörle mücadeleye destek bağlamında söyleniyor. Ancak en çürük olduğu ve kendini tam olarak ele verdiği yer de burası. Güneydoğu’da süren savaş ve altı ayda 600 rakamına yaklaşan şehitler mevcut iktidarın, ‘Dolmabahçe Mutabakatı’nda kendini ele veren hatalarının eseri. Daha kötüsü, terörle mücadele hâlâ dün PKK’nın taktik yığınak yapmasına göz yuman güvenlik bürokrasisi ve siyasî kadrolar eliyle yürütülüyor. Devleti devlet yapan bütün kurumlar ve refleksler devre dışı. Devlet hâlâ ehil olmayanların elinde.
2011 seçimlerinden sonra Türkiye “hakim tek parti” modeline geçti. “Hakim tek parti”, demokratik rekabetin olduğu, ama eşit şartlarda yarışan partiler arasında her seçimi aynı partinin kazandığı modeldir. 2015 seçimlerinde demokratik sınırlarla birlikte hakim parti sistemi de aşıldı ve “hegemonik tek parti modeli”ne geçildi. “Hegemonik tek parti modeli”, seçimlere birden fazla partinin katıldığı, iktidardaki parti dışında diğer partilere seçim yoluyla iktidara gelme fırsatının verilmediği parti düzeninin adı. İktidar meşruiyetini sürdürmek için çok partili seçimlere izin veriyor, ancak adil ve eşit şartlarda yapılmasını engelleyerek diğer partilerin seçim kazanması peşinen önleniyor. Araçlar çok: Tek taraflı medya, kamu kaynakları tekeli, seçim hileleri ve tıpkı bugün MHP örneğinde gördüğümüz gibi diğer partilerin devletin egemenlik araçları kullanılarak zayıf bir bünyeye mahkûm edilmesi.
MHP’de olup bitenler, Türkiye’de ‘hegemonik tek parti modeli’nin saf, berrak tezahürlerinden biri. Bütün detaylar ve bugün MHP’de lider adaylarının karşılaştığı zorluklar, iddialı bir rakip görmek istemeyen Saray operasyonlarının eseri. Hegemonya, kendini garantiye almak için orta vadeli tehditleri ortadan kaldırmaya çalışıyor. Bugüne kadar ‘Devlet’in, bir siyasî partinin iç işlerine bu kadar karıştığı, daha ötesi iktidar tarafının kampanya yürüttüğü, hukukun tiyatroya döndüğü, ilçe mahkemelerinin verdiği kararlarla işin suyunun çıkartıldığı entrikalar hiç bu kadar zirve yapmış mıydı?
Peki hegemonya araçları işliyor mu? Saray’dan göründüğü ve Bahçeli’nin MHP’yi paketleyip koyduğu kadarıyla işliyor. MHP kafesin içindeki arslan gibi, iktidarın eğlence konusu. Peki ya halk?
Halk rahatsız olmasa MHP bu kadar çalkantı yaşar mı? Sonuca karar verecek olan da halk değil mi? Devletin yanında duracak MHP’ye değil, devleti adam edecek bir partiye ihtiyacı varsa, -Bahçeli ne derse desin- mutlaka bir yolunu bulur, dediğini yapar.
