Son turist de gidince…
Turhan Bozkurt 01 Ocak 1970
İstanbul Vezneciler’de polisi hedef alan canlı bomba eylemi turizm sektörünü daha derin bir buhrana sürükleyecek. Ocakta Sultanahmet’te, martta İstiklal Caddesi’nde yaşanan dehşetin izleri silinmeden yaşanan son saldırı elde avuçta kalan son turisti ürküttü.
Tarihî yarımadada faaliyet gösteren oteller, Kapalı Çarşı ve diğer esnaf, maziyi mumla arar hale geldi. Kayıpları telafi ümidi ile sezonun en hareketli olmasını bekledikleri bugünlere kilitlenmişlerdi ki bu kez Vezneciler terör vahşetine maruz kaldı.
Türkiye’yi terör sarmalına sürükleyen şiddet atmosferinin siyasî ve içtimaî sebepleri üzerine kafa yormadan gün yüzü göremeyeceğiz. Beşar Esed’i devirmek hevesi ile yola çıkanların basiretsizliği yüzünden güney sınırımız yol geçen hanına döndü. Eli kanlı IŞİD’e komşu olduk. Maalesef Türkiye, bu örgüte destek verdiği ithamı ile karşı karşıya kalıyor.
Bölgedeki kaotik yapıdan güç devşiren PKK, Güneydoğu’da şehir savaşına girişecek kadar gemi azıya aldı. Tonlarca bomba yüklü arabaları İstanbul, Ankara ve Bursa gibi büyükşehirlere gönderebiliyor. Yürüyen cephanelikler nedense plaka tanıma sistemine, istihbarat birimlerine takılmıyor. Patlamalarda asker, polis, sivil onlarca can toprağa düşüyor.
Hadi biz acıyı bal eyledik, katlanıyoruz. Tatil planı yapan elin insanı böyle bir ateş çemberinin içine niye gelsin? Nitekim gelmiyor da. Nisanda yüzde 30 azaldı ziyaretçi sayısı. Rusya ile uçak krizinin faturasını ödemeye devam ediyoruz. 100 turistten 97’si gelmez oldu. Şimdi Almanya ile soykırım krizi patlak verdi.
Turizmciler, PKK elebaşısı Abdullah Öcalan’ın Kenya’da paketlenip Türkiye’ye teslim edildiği 1999 senesinden sonraki en çetin günlerden geçiyor. “Turizmde zarar 10 milyar doları aşacak.” diye yazdığımda dudak bükenler, “O kadarla kalsa iyi. 20 milyar doları bulabilir.” teslimiyetinde.
Tablo vahim. Bunu söyleyebilecek cesarette sektör temsilcisi, genel müdür yok. “Turist azaldı. İflaslara çare bulunmazsa işsizlik tırmanacak.” demek bile mangal gibi yürek istiyor. Demokrasimizle ne kadar iftihar etsek bilemedim!
TİM Genel Kurulu’nda görüldüğü üzere iş âlemi ceket ilikleme telaşında. Burjuvazinin sefaletini ibretle seyrediyoruz. Turizmciler de krize rağmen siyasîlere tek kelam etmeyen, aksine avuçları delinircesine alkış yarışına giren ihracatçılardan geri kalır yanı yok. Oysa susarak bu krizden çıkmak mümkün değil. Bunun için fâil sadece hükûmet değil. Hükûmetin işbirlikçileri de bu krizin müsebbibidir.
Turizm ve ihracatta öne çıkan, esasında her sahada derinden hissedilen çöküşte en az hükûmet kadar burjuvazinin de mes’uliyeti var. Holdinglere, üniversitelere, pastanelere, camilere, hastanelere, gazete ve televizyonlara el konulurken, gazeteci, hâkim, savcı, öğretmen, işadamı, avukat, ev hanımı 600’den fazla masum insan Saray’ın talimatı ile hapse atılırken hepsi sessizliği kurtuluş çaresi olarak gördü. Zira korktular.
Son turist de gidince ne mi olacak? Beşinci sınıf demokrasi ile yüzleşeceğiz. O gün paranın işe yaramadığını anlayacağız. Lakin çok geç olacak.
