‘FETÖ Terörü’nden aslında bu iktidar yargılanmalı
Orhan Bursalı 01 Ocak 1970
Ülkeyi daha büyük istikrarsızlaştırmaya hayır!
Olacak şeyi yaz, diyorsunuz tabii başlığı okuyunca.. ben de kendime, yazılarının ayağı yere bassın diyorum merak etmeyin! Ama ortalık öyle değil, nerede devletin can alıcı tüm aktif organlarını saran örgütün, iktidardaki ayağı diyorlar. Yazıyı yazarken Deniz Baykal’ın iktidarın geçmişini paçavraya çeviren konuşmasına kulaklarım takılıyor...
Darbecilerin “siyasi himayecileri” iktidarda. Darbe onlara karşı yapıldı, evet tamam da millete, Türkiye’ye karşı yapıldı bu darbe. Tepede bir iktidar dalaşı yaşandı ve millet öldü! İktidar ve F.G. Örgütü, can ciğer kuzu sarması halinde ülkeyi yönettiler. Orduya karşı tezgâhlanan tüm darbelerin ortaklarıydı.
Mesela Ergenekon ve Balyoz sahtekârlığına karşı bir “Orduya - devlete karşı kumpas düzenleyerek TSK’yi güçsüz ve vatanı savunmasız bırakmak, ihanetetmek” üzerine bir dava açılmadı! Açılması gerekir! Bir özgür, bağımsız-tarafsız yargı, hukuk olsa ülkede açılır, hem de dibine kadar. Ama açılmaz, çünkü bu iktidarın da yargılanması gerekir. Erdoğan, savcısıydı davaların! Zekeriya Öz’e de zırhlı Mercedes’ini tahsis etmişti!
Hukukla imtihanı sıfır
Cumhurbaşkanı’nın “hukukla imtihanı” bırakın sınıfta kalmayı, eksi notlarla doludur.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın hukuk ve yasalar konusundaki pratik uygulamalarıyla, hukukun kendisinin zerre kadar fikir birliği içinde olması mümkün değil. Erdoğan’ın bir siyasetçi olarak, hukuk ve yasalara, verilen kararlara, özetle “Adalet Sarayı”na ve yüksek mahkemelere, şüphesiz ki herkesi bağlayıcı en üst yasa olan anayasaya saygılı olması gerektiği konusunda bir “fikir yapısı” bulunmuyor.
Müktesebatı, örneklerle dolu.
Bırakın anayasanın Cumhurbaşkanı’nın tarafsız olması, “partisiz”liği emredici hükmünü çiğnemeyi...
Bir ceza karşılığı olmamasına rağmen, yine de, mesela ülkemizde hiçbir yasa mensubu anayasayı çiğneme konusunda şeklen bile olsa bir dava açamaz.
Parası neyse öderiz...
Mesela geçen yıl Anayasa Mahkemesi’nin Can Dündar ve Erdem Gül için hak ihlali nedeniyle verdiği tahliye kararı için “Ben Anayasa Mahkemesi’nin vermiş olduğu kararı kabul etmek durumunda değilim. Karara uymuyorum, saygı da duymuyorum” diyordu. Ona göre AYM, bizzat bu tahliye ile anayasayı ihlal etmişti!
“AYM hak ihlali kararı vermese, davayı AHİM’e götürecekler.. Şimdi esas kararı veren ilk mahkeme Anayasa Mahkemes’nin kararına direnirse, AHİM’ye götürürürler. AİHM eğer Anayasa Mahkemesi’nin verdiği istikamette bir karar verirse, o da sadece tazminat bakımından bağlayıcıdır. Devlet de itirazlarını yapar veya o tazminatı öder.”
Yani Cumhurbaşkanı, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) ve vereceği kararları takmayın, diyor. Parası neyse öderiz...
Yani Cumhurbaşkanı bu derece mahkemelerin işine karışmaktadır. Davaları bizzat izlemekte ve nasıl sonuçlanması gerektiği konusunda da düşüncelerini açıklamaktadır.
Her şeyi en iyi bilen kişi
Görülüyor ki ülkemizde Anayasa Mahkemesi ve diğer mahkemelerde en iyi bilen, tek karar verici merci kendisidir.
Cumhuriyet yazar, çizer ve yöneticilerinin haksız ve hukuksuz 4 ayı aşkın içeride tutulması, onları serbest bırakacak ve tutuksuz yargılanmalarını sağlayacak bir “hukuk-yargı otoritesi”nin olmamasından, daha doğrusu siyasi otoritenin yargı otoritesini istediği zaman sıfırlama gücü nedeniyledir.
Hukuk nosyonu bu kadardır.
Ona göre hukuk siyasi bir olaydır, iktidarın siyasi görüşlerine uygun davranmalıdır. Sorumluluğunu siyaset olarak biz üstleniriz, demektedir.
Ülkede siyasi otoritesi, otoriter kimliği neredeyse tartışılmaz ölçüde büyük olan bir siyasi lider, hukuk-yargı üzerindeki otoritesini, Başkancı sistemle perçinlemek peşindedir.
Ülkeyi istikrarsızlaştırmaya hayır
Hukuk, tüm hak ve adaletle ilgilidir. Bir kimsenin siyasi düşüncelerine göre hukuk işliyorsa, işletilmek isteniyorsa, ülkede kurumsal hiçbir yapı yoktur ve olamaz. Her şey tehlikededir, görünüştedir, geçicidir, emir ve komuta altındadır.
Böyle ülkede ne huzur olur ne demokrasi ne sistem... Anayasa ve yasalar da, adalet sistemi de görünüşte vardır.
Bu referandum evet alırsa, Türkiye büyük bir potansiyel istikrarsızlık içine yuvarlanacak...
Ne istikrarı! Hele hele “Dünyanın en gelişmiş ülkelerinin yönetim modeline, yerlileştirilmiş millileştirilmiş olarak geçiyoruz” tekerlemesi, yalan yanlış milletin önüne tadından yenilmez bir tatlı olarak sunuluyorsa.
Durumun tartışılması ve reddiye taaa buradan başlıyor!
