Emine Işınsu'ya saygı; nice yıllara...
Adnan İSLAMOĞULLARI 01 Ocak 1970
Ankara'da, Kavaklıdere'de, Tenis Kulübü'nün karşısında orta yaşlı bir Rus hanımefendinin işlettiği Madam Lokantası'nda, kuyruklu piyanonun fildişi tuşlarından yayılan müziğinin arasında, kremasını bizzat madamın elleriyle koyduğu Borç çorbası ile başlayan ve içerisinde taze otlar ve sarımsakla harmanlanmış tereyağı saklayan geleneksel Rus yemeği tavuk Kiesvski ile devam eden ve bir Fransız klasiği krema, şeftali, frambuaz sos ile yumuşatılarak dondurmayla servis edilen Peche Melba tatlısıyla sonlanan ilk akşam yemeğinde bir araya geldikleri Emine Işınsu ile aralarındaki yarım asrı deviren sevgi için:
"Deprem gibi bir şey" diyor İskender Öksüz, "Depremden de güçlü bir şey..."
Bundan daha güzel nasıl anlatılabilirdi, kelimeler tüm levislerinden sıyrılıp tertemiz iki kalbe bundan daha asil başka nasıl düşebilirdi ki?
1972 yılının başlarındaki o ilk akşam yemeğinden bugüne değin süren bir hayat arkadaşlığı İskender Öksüz ve Emine Işınsu'nun hayat arkadaşlıkları...
Nişan yüzüklerini bekâr oldukları için takmaktan imtinâ eden zarâfetin sahipleri Erol Güngör ve İstanbul sanat muhitlerinin ablası Orhan Veli'nin âşık olduğu Nahit Hanım...
İskender Öksüz ve Emine Işınsu'nun, kapıları aruz kalıbıyla 'tak tak da tak tak' müstefilâtün diye vurulan hâne i saadetlerinin dositânı, 'doçentler cuntası' lâtifesiyle andıkları Mehmet Eröz, Necmeddin Hacıeminoğlu, Mustafa Kafalı ve Erol Güngör. Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu, Dilaver Cebeci, Enis Öksüz, Tevfik Ertüzün, Alev Arık, Haluk Karamağralı, Dündar Taşer, Galip Erdem, Mehmet Çınarlı, Hisarcılar ve yine İstanbul'dan Tarık Buğra Türk Edebiyâtı çevresi...
Töre Dergisi'nden önce annesi Halide Nusret Zorlutuna ile birlikte çıkardıkları 'Ayşe' isimli derginin isim değişikliğiyle 'Töre' olsun mu olmasın mı toplantısı Halide Hanım'ın 14 Mayıs kooperatif evlerinde yapılır, toplantının hâzirûnu:
Alparslan Türkeş, Dündar Taşer, Sadi Somuncuoğlu, Halil Özyıldız, İbrahim Metin, İskender Öksüz ve Emine Işınsu...
Çocukluğu evde dolaşırken şiirler okuyarak geçen Halide Nusret Zorlutuna'nın kızı Emine Işınsu...
Ak Topraklar, Azap Toprakları, Tutsak, Çiçekler Büyür ve daha pek çok romanın sahibi Emine Işınsu...
1970'li yıllarda pek çok kız çocuğuna isim olmuş İlay, 'Çiçekler Büyür' romanındaki kahramanı Emine Işınsu'nun, en olumsuz şartlara bile direnen ve karlar altından yükselen kardelen çiçeği İlay, tıpkı Emine Işınsu gibi...
Hayatının büyük kısmını Olivetti marka daktilosunun başında tüketen Emine Işınsu artık rahatsızlığı sebebiyle yazamıyor...
Ve sağlıklı günlerindeki en büyük korku ve endişesi de bir gün yazamamak...
"Günlerden, yıllardan bir gün, roman yazmayı bırakır mıyım acaba? Ve öyle olursa, beni hep roman yazarken görmüş, görmese de roman yazıyorum diye bilen çocuklarım, hatta torunlarım; Bulut ve Kaan ve Naz kızım, ne yaparlar acaba?! Roman yazmayı bırakmam için ancak çok yorgun ve elden ayaktan her şeyden geçmiş hâlde olmam lazım! Diye düşünürüm; o zaman beni üzgün ve şaşkın öylece bulabilirler. Ve de, içimden içimden, 'Çok korktuğum durum, işte başıma geldi!' diye hayıflanırım! 'Çünkü o kadar uzun zaman yaptığım ve o kadar severek yaptığım şeyleri artık yaşayamayacağım' diye düşünür ve pek tabii çok üzülürüm" diyor...
Istırap nasıl hülâsaa edilebilir ki, bu ıstırabı da ancak İskender Öksüz hülâsaa edebilirdi:
"Ve... Tam da öyle oldu" sözleriyle...
Yarın, yani 17 Mayıs, Emine Işınsu'nun 80. doğum günü...
İyi ki doğmuşsun Emine Işınsu, iyi ki doğmuş ve 1972 yılının başlarında Ankara Kavaklıdere'de Madam'ın lokantasında o ilk akşam yemeğinde İskender Öksüz ile hayat arkadaşı olmuşsun, iyi ki bizim romancımız, iyi ki biz ülkücülerin ablası olmuşsun....
Ölmeden evvel son nefesinde Dündar Bey'e seslenen ve:
"Hem erenler ölmez efendim, sûret değiştirirler" diyen Dursun Önkuzu için:
"Dursun'un yaralı cansız bedeni küçük bir kan gölünün ortasında taşın üstünde yatıyordu. Kalabalık derlendi çevresine... Gittikçe büyüdü halka... Büyüdü... Büyüyor..." cümleleriyle son satırlarını yazdığın 'Sancı' hâlâ yüreklerimizi sızlatıyor Emine Işınsu, hâlâ yüreklerimizi sızlatıyor...
Ey yeni nesil ülkücüler!
Bir gün, bir yerde bembeyaz sakalları ve gülümseyen yüzüyle İskender Öksüz'ü görür iseniz, onun ellerini öperken Emine Işınsu'nun da ellerini öpmüş olacaksınız, aynı zamanda vatana ve millete adanmış bir tarihin de...
İyi ki varsın İskender Öksüz Ağabey...
Nice sağlıklı yıllara...
