Hüseyin Hüsnü Efendi (Özdamar)
01 Ocak 1970
(Meclis-İ Milli Azasından Isparta Müftü-İ Sabıkı Hüseyin Hüsnü)
1875 (1291)'te Isparta'da doğdu.
Babası Hacı Hasan Efendizâde Dersiâm İsmail Hakkı Efendi'dir.
İlk ve orta öğrenimini Isparta'da tamamladı.
Sonra Konya'ya giderek Ziyâiye Medresesi'ne kaydoldu.
Burada altı yıl öğrenim gördü.
2 Ocak 1885'te Müderris Parlakzâde Ahmet Fahri Efendi'den icazet aldı.
Daha sonra İstanbul'a giderek Mahmut Paşa Medresesi'ne devam etti.
Dini bilgilerini ve dil bilgisini geliştirdi.
Bu arada 9 Ağustos 1902'de Dersiâm Mustafa Asım Efendi'den Müderrislik icazeti alarak Isparta'ya döndü ve Sâdiye Medresesi'ne müderris olarak atandı.
16 Ocak 1910'da Antalya Merkez Müderrisliği'ne tayin edildi.
Fakat mazereti sebebiyle görevine başlayamadı.
Bir süre camilerde Dersiâmlık görevi verildi.
9 Ocak 1911'de Şer'iye Mahkemesi Zabıt Katibi oldu.
22 Mart 1914'te İl Genel Meclisi üyeliğine seçildi.
Müftü Şakir Efendi'nin İttihat ve Terakki Partisi yetkililerinin şikayeti üzerine görevden alınması üzerine,
5 Mart 1916'da Isparta Müftülüğü'ne getirildi.
Sabık Müftü Şakir Efendi'nin Müftülüğe iadesi üzerine,
7 Nisan 1919'da istifa ederek görevinden ayrıldı (1).
Yunanlılar tarafından İzmir'in işgalinden (15 Mayıs 1919) sonra yörede oluşan ulusal direnişi destekledi.
Isparta'da Müdafaa-i Hukuk çalışmalarına katıldı (2).
Isparta'yı temsilen 6–9 Ağustos 1919'daki Nazilli kongresine katıldı (3).
Nazilli cephesinde Yunan'a karşı savaştı.
Bu arada Milli Mücadele'nin hedef ve amacı hakkında aydınlatıcı vaazlar verdi.
TBMM'nin I. Dönemi için yapılan seçimde Isparta Milletvekili olarak
23 Nisan 1920'de Meclisin açılışında hazır bulundu.
Bu arada Ankara Fetvası'nı Sabık Müftü olarak tasdik etti (4).
TBMM'de Şer'iye ve İrşad komisyonlarında çalıştı.
Dönem içinde üçü gizli oturumda olmak üzere onüç konuşma yaptı.
Bir soru, bir gensoru önergesi verdi. Arkadaşlarıyla birlikte verdiği gensoru sonucunda Şer'iye ve Evkaf Vekili (Mehmet) Vehbi (Konya), güvensizlik gösterilmesiyle istifa etti.
Arkadaşları ile önerdiği, firardan ölüm cezasına hükümlü bir erin akıl hastalığı nedeni ile affına dair teklifi 18 Ekim 1922 tarih ve 274 sayılı kanun olarak kabul edildi.
II. III. IV. V. ve VI. Dönemlerde yeniden seçilerek yasama görevini 1943 yılına kadar sürdürdü.
Bu arada 1 Kasım 1934'te memuriyetten emekliye ayrıldı.
17 Haziran 1961'de öldü.
Evli olup üç çocuk babası idi.
Hamili olduğu Yeşil Şeritli İstiklal Madalyası, cephede fedakârca hizmeti nedeniyle 22 Şubat 1926 tarih ve 212 sayılı Meclis kararıyla Kırmızı-Yeşil Şeritli İstiklal Madalyası'yla değiştirilmiştir" (5).
Soyadı kanunuyla "ÖZDAMAR" soyadını almıştır (6).
