Bir partiye oy verenlerle akıl verenler
İbrahim Kiras 01 Ocak 1970
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın her fırsatta ana muhalefet partisini hedef alıp “Bay Kemal” diye başlayan ağır sözlerle yüklenmesi mi CHP yönetimini daha fazla rahatsız ediyordur yoksa solcu aydınların ikide bir gündeme getirdikleri “parti sağcılaşıyor” eleştirileri mi? Muhtemelen AK Parti liderinin tutumunu kendi tabanını konsolide etmeye yönelik siyasi bir strateji olarak görüyorlar ve bundan dolayı çok da kaygılanmıyorlardır. Buna mukabil soldan gelen eleştirilere karşı olabildiğince duyarlı oldukları ortada.
CHP’nin şimdiki yönetimi epeyce bir süredir mevcut seçmen tabanını genişletebilmek için toplumun geniş kesimlerine açılma hedefi doğrultusunda yeni politikalar geliştirmeye çalışıyor. Bu çerçevede atılan neredeyse bütün adımlar solcu aydın duvarına toslayıp etkisizleşiyor. Daha evvel cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde aday belirleme tartışmalarında da bu yaşandı mesela. Solcu aydınların “yeni Ekmeleddinler istemiyoruz” kampanyası Kılıçdaroğlu’nun elini bağladı; Muharrem İnce’nin adaylığının yolu da o zaman böyle açıldı.
Öte yandan, CHP yönetiminin tepesinde Demokles’in kılıcı gibi sallanıp duran “sol muhalefet”in bunca etki gücüne rağmen partiyle organik bağının olmayışı ilginç bir durum…
Dikkat ederseniz, Dev-Yol örgütünün çıkardığı gazeteden tutun da müstakil bir partinin yayın organı olan mevkuteye kadar “sol medya”da CHP’nin “ne yapması gerektiği” anlatılıyor. CHP yönetimini sağcılığa ve muhafazakâr değerlere taviz vermekle suçlayan bu solcu aydınlarımız çoğunlukla marjinal sosyalist partilere ve bu sıralarda -PKK’nın siyasi kanadı olduğunu sağır sultanın bildiği- HDP’ye oy veriyorlar. Kendileri söylüyor, oradan biliyoruz.
Peki, CHP’ye kimler oy veriyor? Türk bayrağı, İstiklal Marşı, Atatürk simgeleriyle temsil edilen ve aslında Türk toplumunun yüzde doksanının paylaştığı ideolojinin mensubu olan ortalama Türk vatandaşı.
***
Her halükârda CHP ülkedeki genel seçmenin yaklaşık yüzde yirmi beşinin oyunu alan bir parti. Yani kitle partisi… Bu partiye oy verenlerin belirli ortak özellikleri olduğu zaten seçim sonuçları tablolarından da anlaşılıyor. Batıya, sahillere, büyükşehirlere yaklaştıkça rengi koyulaşan bir siyasi eğilim. Gençler arasında, eğitimli ve maddi geliri yüksek kişiler arasında daha fazla taraftarı olan bir siyaset.
Ancak bahsettiğimiz bu ortak özellikler CHP tabanını Türk toplumunun geri kalanından bıçakla kesilmiş gibi ayırıyor mu? Herhalde ayırmıyor ki Türkiye’nin hemen her tarafında aynı aile içinde hem CHP’ye hem de diğer partilere oy veren kişilere rastlanabiliyor.
AK Parti kadar yaygın bir tabanı yok CHP’nin. AK Parti gibi ülkenin bütün bölgelerinden ve bütün kesimlerinden oy aldığı söylenemez ama ülkede kabaca her dört kişiden birinin oy verdiği partiyi yalnızca Beşiktaş, Kadıköy, Şişli gibi merkezlerin partisi olarak görmek yanıltıcı. Her ne kadar bu imaj boş yere oluşmadıysa ve halktan kopukluk suçlamasını partiyi yöneten dar bir zümrenin mensupları kendi çabalarıyla ve hatta alınlarının teriyle hak etmiş olsalar da CHP tabanı bu toplumun bir parçası. Hem de büyükçe bir parçası…
***
Hasılıkelam, CHP tabanı Türk toplumunun genel karakteristiğini temsil etmekten uzak bir kitle değil.
İşte bu kitlenin CHP’yle bağını temin eden toplumsal ve siyasi dinamikleri yanlış tefsir eden bir anlayış partinin seçmen tabanını büyütecek hamleler yapmaktan imtina edip aksine pastadan aldığı payın küçülmesine razı olmasını savunuyor. Gerekçe de ideolojik pozisyonun korunması ihtiyacı…
İdeolojik pozisyonun korunması adına toplumun ana gövdesinden uzaklaşmasını önerdikleri partiye oy vermediklerini söyleyen bu arkadaşlar, eğer CHP ideolojik pozisyonunu netleştirirse geniş emekçi kitlelerle beraber kendilerinin de destek vereceklerini açıklıyorlar! Yani CHP elindeki yüzde yirmi beşi de bıraksın her seçimde yüzde birin altında oy alan ve adını bile hatırlamadığımız partilerin arasına katılsın.
Evet, komik... Ama CHP’nin politikalarını yönlendirme, etkileme gücüne sahip bir kesimden söz ediyoruz. Burası daha komik.
