Ümit Nesline
Mehmet Ali Kulat 26 Haziran 2007
Bir duygu gönülde; bir fikir serde...
Davâ omuzda yük! Konmuş kaderde
Bu düşünce ile mü’min her yerde...
ŞUURLU, İZ’ANLI, GAYRETLİ GEREK...
SABIR KADEHİNDEN; ÇİLE İÇEREK!
Aşk bu, sevdâ bu, yar bu, yâran bu!
Bir kılıç ki kında, paslı duran bu
Ayaklar altında şanlı Kur’an bu!
ÖPMEK VE KALDIRMAK, YÜCELTMEK GEREK
PAZULAR TAŞ GİBİ, DAĞ GİBİ YÜREK!
Ah ümit! Ah arzu! Vuslât-ı yâre
Bir ilaç ki onulmaz dertlere çare
Son versin; insafsız bu âhuzâre
HEM HASBÎ, DIYERGAM! HEM SIDDIK GEREK
BU YOLUN DERDİNE; DERMAN! DİYEREK
Hayat, ölüm, zaman, izâfî bütün
Âlem pür neşeli, mü’minler üzgün
Müslüman yurdunda Müslüman sürgün
SİLKİNİP KALKMALI, COŞMALI GEREK
HAKKI KALDIRMALI; KÜFRÜ EZEREK!..
Varlık, yokluk, şekil... Netice ölüm!
Yeter bunca zillet! Yeter be gülüm!
Ben ki en şerefli Rahman’a kulum
BAŞKA KULLUKLARI ATMALI GEREK
İMAN KALESİNE; MERMERDEN DİREK!..
Yürek alev alev; gönülde ak-kor
Ütopya değil bu; bilirim çok zor
Nâdanlar hal bilmez, baksa da hor hor
KINAYAN KINASIN, DURMAMAK GEREK...
OMUZDAKİ YÜKÜ CEVHER BİLEREK.