Abdülbaki Baykara 1883 – 28.02.1935
01 Ocak 1970
Mevlevi şeyhi, şair (D. 20 Temmuz 1883, Yenikapı / İstanbul - Ö. 28 Şubat 1935). Manzumelerinde Bâkî mahlasını kullandı. Muallim Mûsa Dede’den Kur’an öğrendi. 1888 yılında Molla Gürânî semtindeki Dârüttahsîl adlı özel okula başladı, daha sonra Dâvud Paşa Rüştiyesini bitirdi (1897). Ayrıca zamanın tanınmış âlimlerinden dersler alarak kendini yetiştirdi. Babasından Mesnevî okuyarak başladığı bu öğrenime Demircili Ahmed Fuad Efendi’den sarf, nahiv, mantık; Beyazıt Devlet Kütüphanesi hâfız-ı kütübü İsmail Saib Efendi’den meânî, kelâm, akaid, Sahîh-i Buhârî ve Şifa-i Şerîf; mesnevihan Esad Dede’den Farsça; Sütlüce’deki Sâdîi Dergâhı şeyhi ve Meclis-i Meşâyih reisi Hasîrîzâde Mehmed Elif Efendiden tasavvuf ve Mesnevî dersleri alarak devam etti. Bu eğitimin sonunda Elif Efendi’den Mesnevî (1906), İsmail Saib Efendi’den de ilmiye (1908) icâzetnâmeleri aldı. Konya’da Şeyh Abdülvâhid Çelebi tarafından 1903’ten itibaren dergâhta vekâleten ism-i celâl zikri ve mukabele yapmasına izin verildi. Babasının yerine şeyhlik makamına asâleten tayin edildi (1908-1925). Üç ay sonra Abdülvâhid Çelebi tarafından dergâhın mesnevihanlığını yürütmekle görevlendirildi. Meclis-i Meşâyih âzalığı (1909-1918), binbaşı rütbesiyle kumandan vekilliği (1915), İstanbul Türk Ocağı müdürlüğü, Kütüphaneler Tasnif Komisyonu üyeliği, Bakırköy Ermeni Lisesinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Dârülfünun İlâhiyat ve Edebiyat fakültelerinde Farsça okuttu. Vefat edince Yenikapı Mevlevîhânesinde Kemal Ahmed Dede’nin yanına defnedildi.
İyi bir tanburî idi. Ebced hesabı ile tarih düşürmede zamanının en önde gelen şairiydi. Büyük bir kısmını aruzla yazdığı Türkçe ve Farsça şiirlerinin bazılarında mizah ve hiciv unsurları hâkimdir. Şiirleri Mahfel ve Osmanlı Tarih ve Edebiyatı adlı dergilerde yayımlandı. Şiirlerini, Enfâs-ı Bâkî adı altında bir divan tertibiyle yazdı ve Fâtih Millet Kütüphanesine vakfetti.
