TÜRK
İsmail Hakkı YILANLIOĞLU 03 Temmuz 2007
Ulu sesler gelirdi, kıt’alardan kıt’aya,
Güç taşırdı dünyadan göğe, güneşe, aya.
Vız gelirdi düşmanın topu, tüfeği bize,
Türk! dendi mi cihanda herkes gelirdi dize.
Akıncısı, âlimi, serdarı, beği, eri,
Ülkeler fethederdi sipahi, yeniçeri.
Sıra dağlar çökerdi, korkusundan yerlere,
Bir işaret yeterdi, paşalara erlere.
Sancaklar dikilirdi, kalelerin burcuna,
Besmele katılırdı, kubbelerin harcına.
Asırlarca taşıdım > ın sancağını,
Paramparça eyledim (Ehli-salip) ağını.
Tekbirle bilenirdi, kılıcımız, süngümüz,
Cihana yayılmıştı, şerefimiz, ünümüz.
Adâletle atıldı, bütün mülkün temeli,
Nizam-ı alem idi, devletimin emeli.
Dün ne isem, bugün de aynı millet aynı kan,
Yarın mutlak Türklere vatan olacak Turan.
İntikal etti bana, kahramanlık atamdan,
Değişmez hiçbir zaman, damardaki asil kan.
Allah’ımın KUR’AN’da övdüğü millet benim,
Savaşın, zaferlerin sevdiği millet benim