Nejdet Sançar
01.05.1910 – 22.02.1975 01 Ocak 1970
Büyük Türkçü Ahmet Nejdet Sançar, büyük Türkçü Hüseyin Nihâl Atsız’ın öz kardeşidir.Soyadlarının farklı olmasının sebebi, Soyadı Kanunu çıktığında iki kardeşin birbirlerinden uzakta bulunup irtibat kuramamasıdır.
Nejdet Sançar, 1 Mayıs 1910’da İstanbul’da doğdu.Babası Gümüşhane’nin Torul kazasının Midi köyünde yaşayan Çiftçioğulları’ndan Deniz Güverte Binbaşısı Mehmet Nail Beğ, annesi Trabzon’un Kadıoğulları ailesinden Fatma Zehra Hanım’dır.
Nejdet Sançar, ilköğrenimini Kadıköy’de, ortaöğrenimini Vefâ Sultanisinde, lise öğrenimini de İstanbul Erkek Lisesinde tamamlamış, 1935’te İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesinin Edebiyat bölümünden mezun olmuştur.
Askerlik vazifesini Çanakkale’de Topçu Asteğmeni olarak yapmış, 31 Ekim 1936’da terhis edilmiştir.
26 Temmuz 1939’da Kimya öğretmeni Reşide Hanım ile nişanlandı.
Öğretmenliğe Sivas Erkek Öğretmen Okulunda Edebiyat Öğretmeni olarak başladı.Daha sonra Nejdet Sançar, dönemin Millî Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel’i Sivas’a gelişinde karşılamaya katılmadığı için bakanlık emrine alınmıştır.
26 Aralık 1939’da Balıkesir Öğretmen Okuluna atandı.
10 Ağustos 1940’ta Reşide Hanım ile evlendi.Daha sonra Balıkesir Lisesinde edebiyat öğretmenliğine getirildi.
Ağabeyi Atsız Beğ’in, dönemin başbakanı Şükrü Saraçoğlu’na yazdığı açık mektuplarla başlayan, dönemin Türkçülerinin işkencelerden geçirilip tabutluklara atıldığı Irkçılık-Turancılık Davasıyla devam eden süreçte o da tutuklandı.
Ağabeyiyle arasındaki şahsî mektuplaşmalar delil diye gösterildi.
Kendisinin tutuklu bulunduğu sırada, 3 Eylül 1944’te oğlu Afşın Sançar doğdu.
Irkçılık-Turancılık Davasında savunmasını şu sözlerle bitirmiştir :
“Türk’ü sevdim, seveceğim. Ama bunun sonunda ızdıraplar varmış, felâketler varmış, hattâ karşılaşılacak türlü kahpelikler doluymuş.
Hepsi kabul!
Türk ırkı sağ olsun!”
29 Mart 1945’te 14 aylık hapis cezasına çarptırılmış fakat askerî mahkeme bu kararı bozmuş ve Sançar, 26 Ekim 1945’te tahliye edilmiştir.
Ağabeyi Nihâl Atsız gibi o da öğretmenlikten uzaklaştırılmış ve uzun bir süre öğretmenlik yaptırılmamıştır.
Evdeşi Reşide Sançar Hanım, Zonguldak’ta öğretmen olduğu için kendisi de oraya gitti.
Uzun süre işsiz kalmasının ardından, nihayetinde Ereğli Kömür İşletmesinde çalışmaya başlamıştır.
3 Mart 1947’de tutuksuz yargılandığı Irkçılık-Turancılık Davasından bütün sanıklarla birlikte beraat etmiştir.
1950’de Demokrat Partinin iktidara geçmesiyle Zonguldak Çelikel Lisesinde edebiyat öğretmeni oldu.Daha sonra Edirne Lisesi edebiyat öğretmenliğine atandı.
1959’da, kendisinin fakülteden arkadaşı Adnan Ötüken’in çabalarıyla Millî Kütüphane’de çalışmak üzere Ankara Atatürk Lisesinde edebiyat öğretmenliğine getirildi.
5 Kasım 1960’ta 16 yaşındaki tek çocuğu Afşın’ı kaybetti.Birkaç ay sonra kısmî felç geçirdi ve sonra bu felci atlattı.
1962 yılında oğlu Afşın için Yeni İstanbul Gazetesinde “Türk Gençliği Nasıl Olmalıdır?” konulu yazı yarışması düzenlendi.
26 Nisan 1964’te Türkçüler Derneği’nin ikinci genel başkanı olarak göreve başladı.Bu görevi üç yıl boyunca devam etti.
1965’te Gazi Lisesinde öğretmenlik yaptı.
1972 yılında kendi isteğiyle emekli oldu.
1973 yılında Ankara’dan ayrılıp İstanbul Bostancı’da daireye yerleşti.
Atsız Beğ ile beraber kalem mücadelesine ara vermeden devam etti.
Atsız Beğ, “Türk Tarihi” adını verdiği eseri tamamlamaya çalışırken, kendisi de “Tarihte Türk-İtalyan Savaşları” adlı eserinin yeni basımı için uğraşıyordu.
Aynı zamanda Türkçülüğün kalesi olan Ötüken Dergisi çıkmaya devam ediyordu.
Büyük Türkçü Nejdet Sançar, 22 Şubat 1975 sabahı, geçirdiği kalp krizi sonucu atalar diyarına göçtü.Tabutu, uğrunda çileler çektiği Türk bayrağına sarılıydı.
23 Şubat 1975’te Üsküdar’daki Karacaahmet Mezarlığında toprağa verildi.
Kutlu ruhu şâd olsun.
Eserleri:
Tarihte Türk – İtalyan Savaşları, 1942
Hasan Âli ile Hesaplaşma, 1947
Komünist Nedir? , 1950
Kızıl Cennet Masalı, 1950
Türklük Sevgisi, 1952
Türk, Moskof ve Komünist, 1959
Afşın’a Mektuplar, 1963
Türk Kahramanları, 1965
Gizli Komünist Belgeleri, 1966
İsmet İnönü ile Hesaplaşma, 1975
Nâzım Hikmet Masalı, 1975
