Sabahattin Kudret Aksal
25.03.1920 – 19.04.1993 01 Ocak 1970
1920’de İstanbul'da doğdu. Beşiktaş Şark İdadisi'nde başladığı ilk öğrenimini 38. İlkokulda bitirdi (1931). Ortaöğrenimini Işık Lisesi'nde tamamladı (1937). Bir yıl kadar Hukuk Fakültesi'nde devam etti, İÜ Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü'nü bitirdi (1943). İstanbul'da İstiklal, Işık ve Boğaziçi liselerinde felsefe öğretmenliği yaptı (1943-1948). Çalışma Bakanlığı'nda (1949-1951) ve İstanbul Belediyesi'nde (1951-59) müfettişlik, Teftiş Heyeti müdürlüğü (1970), Belediye Konservatuvarı (1959) ve Şehir Tiyatroları'nda (1962) müdürlük yaptı. Şehir Operası sanat yönetmenliği, Belediyede Sanat Müşavirliği, Yazıişleri Müdürlüğü (1963-68) de yapan Aksal, Belediye Konservatuarı Estetik ve Psikoloji öğretmenliğinden emekli oldu (1978). Emeklilikten sonra da Güzel Sanatlar Akademisi’nde estetik dersleri vermeyi sürdürdü (1980-81). Bir süre Hakikat ve Vakit gazetelerinde fıkralar yazdı (1941-45). Edebiyat hayatına 1938’de Varlık’ta yayınlanan Biri Var ki adlı şiiriyle başladı; ilk öyküsü 1940’ta Küllük’te yayınlandı. Şiir, öykü deneme ve eleştirilerini Varlık, İnsan, Oluş; Hamle, Sokak, Yeni İnsanlık, Yaprak, Servet-i Fünun, Vatan gazetesi sanat eki, Yeditepe, Papirüs, Yenilik, Yeni Dergi, Yususfçuk, Adam Sanat, Milliyet Sanat, Türk Dili, Yazın, Yeni Düşün, Gösteri, Gergedan ve Argos başta olmak üzere birçok dergide yer aldı. Öykü kitapları dışında, Şarkılı Kahve (1944), Gün Işığı (1953), Duru (1953), Bir Sabah Uyanmak (1962), Elinle (1962), Eşik (1970), Çizgi (1976), Toplu Şiirler (1979), Zamanlar (1982), Bir Zaman Düşü (1984), Toplu Şiirler (1988), Buluşma (1990), Batık Kent (1993), Bütün Şiirler 1938-1993 (1995) adlı şiir; Şakacı (1952), Bir Odada Üç Ayna (1956), Tersine Dönen Şemsiye (1958), Kahvede Şenlik Var (1966), Kral Üşümesi (1970), Bay Hiç – Sonsuzluk Kitabevi (1981), Önemli Adam (1983) adlı şiir Evin Üstündeki Bulut’tan Önemli Adam’a (1998) adlı oyun; Geçmişle Gelecek (1978) adlı deneme, Geçmişle Gelecek ve Başka Yazılar (1998) adlı deneme, anı Elluard ve Baudeaire’den çeviri kitapları bulunan Sabahattin Kudret Aksal 1993’te İstanbul’da öldü. Gazoz Ağacı'yla 1955 yılı Sait Faik Hikâye Armağanı'nı kazandı.
