Türk’ün Destanı
01 Ocak 1970
Ey Türk!
-1-
Bir avuç yiğitle çıktın meydana
Daldın ülkelere daldın düşmana
Boyandı her yanın kırmızı kana
Hâlâ bayrağında o kan Türkoğlu
-2-
Bir vakit âlemde şerefle gezdin
Kaleler çiğnedin, ordular ezdin
Karşına binlerce esirler dizdin
Doldurdun âleme figan Türkoğlu
-3-
Bir vakit akının dehşet saçardı
Orduna zaferler kucak açardı
Düşmanlar, önünden, öyle kaçardı…
Dönmezdi ardından sapan Türkoğlu
-4-
Bir vakit, Macar’ı Moskof’u vurdun
Erlik meydanında merdane durdun
Ordunu Viyana önüne kurdun
Titrerdi adından cihan Türkoğlu
-5-
Bir vakit denizde kılıçlar çaldın
Ne kadar adalar, kaleler aldın
Düşman ülkesine ateşler saldın..
Attırdın âleme duman Türkoğlu
-6-
Bir vakit gezerdi namın dillerde
(Papalar) seninle girmişti derde
Avrupa, emrine boyun eğerdi..
Der idi senindir ferman Türkoğlu
-7-
Bir vakit üç iklim senin yurdundu
Tarihe şan veren altın ordundu
Bütün dünyalara karşı durdundu
Evveldi o günlerin yalan Türkoğlu
-8-
İslam’ın şerefi şefkati sendin
Dünyanın merkez-i sıkleti sendin
Cihanın en büyük milleti sendin
Nerede o şeref o şan Türkoğlu
-9-
Şimdi acep neden çekildin ey Türk
Yüksekten bakarken eğildin ey Türk
Sen böyle olacak değildin ey Türk
Düşün halini de utan Türkoğlu
-10-
Unutma, ecdadın yiğitti mertti
Mertler divanında erlikte fertti
Düşmanlar başına en büyük dertti
Adına derlerdi yaman Türkoğlu
-11-
Unutma ceddinin döktüğü kanı
Bu mülke can veren o kahramanı
Pelevne’de hâlâ söylenir şanı
Her yer de onundu meydan Türkoğlu
-12-
Düşün o şefkatli Sultan Fatih’i
Kahraman yürekli Arslan Fatih’i
Koca İstanbul’u alan Fatih’i
Sendendir, o büyük insan Türkoğlu
-13-
O Selahaddinler, Kılıç Arslanlar
Yavuzlar, Muratlar, koca sultanlar
Dalkılıç askere rehber olanlar,
Onlardı, bu yurdu kuran Türkoğlu
-14-
Koca Barbaroslar, şanlı korsanlar
Turgutlar, Kemaller, o babacanlar
Ateşe saldıran deniz yakanlar..
Sürmüştü âlemde devran Türkoğlu
-15-
Evet, o yiğitler yaman askerdi
Atıcı, vurucu, binici erdi
Kimseden yılmazdı mertçe gezerdi
Atardı düşmana tırpan Türkoğlu
-16-
Unutma, ecdadın büyüktü büyük
(Büyüklük yanında kalırdı küçük)
Olsun bu sözlerim sana bir yüzük
Parmağına tak da inan Türkoğlu
-17-
Unutma, hâlâ şu Balkan harbini
Yaksın ateşleri daim kalbini
Düşün dört düşmanın acı fendini
Yetişir uykular uyan Türkoğlu
-18-
Birleşti yabanın kurdu sırtlanı,
Zayıfken sardılar hasta Arslan’ı
Kolunun yok idi eski dermanı,
Vermediler sana aman Türkoğlu
-19-
Neler gördü neler o dertli başın
Düşmana çiğnendi anan kardaşın
Kırıldı çanağın döküldü aşın
Yurdu kıldılar viran Türkoğlu
-20-
Daha dün (Dömeke)
Önünde seni görünce kaçmıştı
Düşman-ı deni bugün adalarla
Selanik hani kaptı o yerleri
Yunan, Türkoğlu
-21-
Düşün, Rumeli’yi düşün Yunan’ı
Düşün, oralarda dökülen kanı
Düşün, camilerde çalınan çanı
Aksın gözlerinden al kan Türkoğlu
-22-
Camiler türbeler yandı yıkıldı
İmama (Ferdinand) ismi takıldı (*)
Müezzin boğuldu kabre tıkıldı
Sustu oralarda ezanlar Türkoğlu
(*) Kırcaali ve civarında bulunan, yedi yaşından yetmiş yaşına kadar, kadın ve erkek bütün Müslüman Pomakların, göğüslerine tüfek… Boğazlarına bıçak dayayarak cebren ve kerhen dinlerini tebdil ettirdikleri sırada yine oradaki camiin imam ve hatibi olan zanende, sarığını yerlere atarak, başına bir şapka geçirdiklerini ve adını da tebriken (!) Bengal kralının ismi olan (Ferdinand) a tahvil ettiklerini o zamanki gazetelerin hepsi yazmıştı.
-23-
Orada ne ocak, ne insan kaldı
Canı da malı da düşmanlar aldı
Türkün namusunu taşlara çaldı
Dayanmaz bu hale insan Türkoğlu
-24-
Evet, Rumeli’yi düşün de ağla
Coşkun sular gibi durmayıp çağla
Kederli başına karalar bağla
Belâ-yı yaranına dayan Türkoğlu
-25-
Ağlayıp oturmak faide vermez
Âdem çalışmazsa murada ermez
Öyle kuru laflar torbaya girmez
İnsandır intikam alan Türkoğlu
-26-
Erkeksin boş yere ağlama sakın
Kaldır başını da etrafa bakın
İntikam, kalbine eylesin akın
Gayret kılıcını kuşan Türkoğlu
-27-
Evet, hep doğrandı ihtiyar, sabı
Cehalet, gaflettir bunun sebebi
Silkin, uyan artık Arslanlar gibi
İntikam bekliyor cihan Türkoğlu
-28-
Evet, cehalettir senin düşmanın
Gaflet uykusuyla uyuşmuş kanın
Nerede gayretin yok mudur canın
Durma, sen de artık davran Türkoğlu
-29-
Miskinlik yetişir biraz da canlan
Unutma intikam fikrini bir an
Sonra çok pişman olursun inan
Bak, Rumeli sana, nişan Türkoğlu
-30-
Kinini besile evladın gibi
Sarıl silahına mu’tâdın gibi
Al öcünü sen de ecdadın gibi
Vaktini geçirme aman Türkoğlu
-31-
Ecdadın almışken bu kadar yerler
Sen neler yaptınsa haydi gel göster
Acep yok mu sende o kandan eser
Sormaz mı bu hali Yezdan Türkoğlu
-32-
Ey bu destanımı okuyan yiğit
Bir iki nasihat vereyim işit
Sözümü kulağa altın küpe et
Var ise göğsünde iman Türkoğlu
-33-
Dikkat et; düşmana kaptırma para
Verdiğin mangırla alırlar (gara)
Alışta verişte Müslüman ara
Besleme koynunda yılan Türkoğlu
-34-
Adettir kim görse, ezer yılanı
Kaçırma fırsatı, çekme ziyanı
Onların başlıca paradır canı
Sen verme, onlardan kazan Türkoğlu
-35-
Düşmana güvenme gözünü dört aç
Gitme kapısına kalsan bile aç
Çalış, olmayasın namerde muhtaç
Çalış, kıymetlidir zaman Türkoğlu
-36-
Vatana millete yabancı durma
Bindiğin ağaca baltalar vurma
Sakla, yabancıya sırrı duyurma
Düşmandır aldanma; düşman Türkoğlu
-37-
Silahın, duvarda parlasın dursun
Atların, ahırda naralar vursun
Korkaklar, harp günü evde otursun
Sen yürü düşmana Arslan Türkoğlu
-38-
Paranı sakınma donanmaya ver
Demirden, bir muhib ordu yetiştir
Sonra bu ordunla denizlere gir
Dolsun zırhlılarla liman Türkoğlu
-39-
Yakında (Reşad) la (Osman) yılmazı
Gelirse çekilmez düşmanın nazı
İnşallah o zaman düzer de sazı
Çalar söyletiriz destan Türkoğlu
-40-
Himmet et; donanma himmetle olur
Hamiyet; vatana hizmetle olur
Milletçe, hep birden gayretle olur
Himmete muhtaçtır vatan Türkoğlu
-41-
Himmet et, karşına zırhlılar dizdir
Çıkar boğazlardan düşmanı ezdir
Yine bayrağını enginde gezdir
Gelsin o şerefli zaman Türkoğlu
-42-
Çalkansın ününle denizler dolsun
Düşmanlar kahrından saçını yolsun
En büyük kuvvetin denizde olsun
Yetişmez (Fatih)le (Osman) Türkoğlu
-43-
Vatana muhabbet dine riayet
Büyüklere hürmet emre itaat
Dünyada başlıca budur ibadet
Öyle buyuruyor Kur’an Türkoğlu
-44-
Namusun azizdir yurdun mukaddes
Bayrağı, namusla bir tutar herkes
Bunlara uzanan dili kopar
Böyle emrediyor vicdan Türkoğlu
-45-
İşte, ey Türkoğlu bitiyor destan
Düşünsün halini okuyan ahûan
Aman dert ortağım aman el aman
Sabah oldu artık uyan Türkoğlu
Ezer sonra seni devran Türkoğlu
