Ayıp ve yazık
Mustafa Ünal 01 Ocak 1970
Sadece Meclis'in değil meydanların da ateşi yükseldi. Milletvekilleri en az bir hafta daha mesai yapacak. Komisyonlar hafta sonu demeden çalıştı. Dün dershanelerin kapatılması ve MİT kanunu görüşüldü. İki yasa da tartışmalı. AK Parti önce ihtiyacı ortadan kaldıracağına dershanelerin kapısına kilit vuracak.
Mesele dershane değilmiş gerçekten. İç yüzü çok geçmeden anlaşıldı. Hesaplar başkaymış. Anlayana bir işaret fişeğiymiş. Camiayı bitirme stratejisinin ilk adımıymış. Kanun dershaneyle sınırlı değil. Adeta Milli Eğitim Bakanlığı yeniden kurulacak. 'Parti Devleti' tezini doğrulayan bir düzenleme. Milli Eğitim bu kanun yürürlüğe girerse Parti Devleti'nin bakanlığına dönüşecek. Farklı bir parti iktidar olsaydı bakanlığın bürokrasisiyle bu kadar oynayamazdı. Rejim değişikliklerinde belki. AK Parti iktidarı döneminde 'milli eğitim' yaz boz tahtasına döndü. Oysa eğitim sistemiyle dünyanın hiçbir yerinde bu kadar oynanmaz. Bu kanunun çok ağır sonuçlar doğuracağını görmek için kahin olmaya gerek yok.
MİT yasası da aynı şekilde. Son anda, Meclis tatile girerken gündeme geldi. MİT gücünü esrarından alır. Gizemlidir. Kapalı kapılar arkasında çalışır. Hiçbir devirde MİT bu denli öne çıkmamıştı. Çağdaş devletlerde istihbarat kurumları varlığını hissettirmez. Ne yöneticileri bilinir ne de faaliyetleri.
Türkiye'de uzun süredir her gün gazete sayfalarında. Yeni düzenleme MİT'i sistemde ağırlıklı konuma sokuyor. Türkiye'nin 'Muhaberat Devleti'ne dönüşmekte olduğu eleştirileri o yüzden. Bu ithamlar yabana atılamaz. Örneklerine Ortadoğu'da rastlanan türden.
MİT kanunu herkesi huzursuz etti. İtirazlar yerinde. 17 Aralık paniğini üzerinden atamayan AK Parti'nin uyarılara kulak verecek mecali yok. Ufak tefek değişikliklerle düzeltilemez. Türkiye demokrasi yolunda kritik eşikleri aştı. Bu elbise çok dar.
Hükümet son dönemdeki panik atak kanunlarıyla sistemi fazla zorluyor. AK Parti çok arzu etse de bu ülke asla istihbarat politikalarıyla yönetilemez. MİT gibi istihbarat birimleri görünmez olmaz zorunda. Tablo Türkiye için sağlıklı değil. Siyaset meydanlara indi. AK Parti mitinglerine başladı. Başbakan dün öğleden sonra Sivas'ta akşam üzeri Yozgat'taydı. Neden ilk miting için Sivas seçildi? AK Parti 30 Mart seçimlerini 'İstiklal Mücadelesi' olarak gördüğünden. Kime karşı savaş? Düşman kim? AK Parti'nin kavgası kendisiyle. Mücadelesi de savaşı da kendisiyle. Hayret ki farkında değil. Yarın uyandığında çok geç olacak. Keşke birileri vakit geçmeden uyarsa.
Meydanlarda Başbakan'ın söyleyeceklerini tahmin etmek zor değildi. Sivas konuşmasını dinledim. Bildiğiniz, günlerdir duyageldiğiniz çerçeve. Orada kalmadı, dışına taştı. Bu kadarını beklemiyordum. Yine bir yolunu buldu konuyu 'kasetlere' getirdi. Deniz Baykal 'kaset götürdü' dedi, 2011 seçim sürecinde MHP'ye ağır darbe vuran çirkin görüntüleri hatırlattı.
AK Parti 'bir deriden iki post çıkarmanın' peşinde. Bir önceki seçimlerde kullandı. O kasetleri 'Özel değil, genel genel...' diyerek kullandı. Yine yaptığı aynı. Sürekli tekrarlayarak o görüntüleri unutanlara anımsatıyor. İki partiyi de kasetlerin gölgesi altında tutuyor. Gereğini yapıp, faillerini bulamadı ama dedikodusunu yapıyor. Buna 'Bir deriden iki post çıkarmak' denir.
MHP lideri Bahçeli için kullandığı ifadeler çok ağır. Hiç yeri değilken 'MHP'nin başındaki beyefendi aile nedir, çoluk çocuk nedir bilmez.' deyiverdi. Sonunda Türkiye bunu da gördü. Konuşma metninde olduğunu sanmıyorum. Çünkü hiçbir danışman bu cümlelere 'olur' vermez. Ailevi durumu kişinin en özel halidir. Oraya asla girilmez. Kimseyi ilgilendirmez.
Aile, çoluk çocuk sadece siyasette değil sokakta da konuşulmaz. Başbakan'ın, Bahçeli için söylediklerini ayıplamamak, yadırgamamak mümkün mü? Doğrusu ne kadar bozulursa bozulsun üslubun bu noktaya ineceğini düşünmemiştim. Sadece ayıp değil, yazık...
