Barbaros Hayreddin Paşa
01 Ocak 1970
Denizciliğe Midilli sularında bir tüccar olarak başlayan Barbaros Hayreddin Paşa daha sonra Tunus Sultanı'nın himayesinde Kuzey Afrika'da atıldığı korsanlık hayatına büyük zaferler ve kahramanlıklarla devam etti. Sadece adı bile düşman gemilerini kaçırmaya yeten Barbaros Hayreddin Paşa 1518 yılında Cezayir Sultanı oldu. Fakir ve esir Cezayir ülkesi onunla kısa zamanda zenginlik, refah ve huzur ülkesi haline geldi. Kendisi bir ülkenin Sultân'ı olmasına rağmen -Hakk'a ve Âmir'e itaati düstûr edinmiş bu yiğit insan- şan, şöhret ve saltanat peşinde koşmadığından Osmanlı Halifesi Yavuz Sultan Selim’e biat ederek ülkesi Cezayir’i Osmanlı Devleti’ne bağladı. Ardından Yavuz Sultan Selim tarafından Cezayir Beylerbeyliği’ne getirildi. Denizlerde Ceneviz, Fransız, İspanyol, Venedik ve diğer Avrupalı gemi ve donanmalarına karşı gösterdiği büyük kahramanlık ve başarıların sonucunda da 1534 yılında Kanuni Sultan Süleyman tarafından Osmanlı Devleti'nin Kaptân-ı Derya'lığına atandı. Komutanlığı süresi içinde "Dünya tarihinin en büyük deniz savaşı" olan Preveze Deniz Savaşı'nda aleyhine birleşen Avrupa donanmalarını büyük bir hezimete uğratarak zaferlerinin doruğuna ulaştı ve adını silinmeyecek bir şekilde dünya tarihine altın harflerle kazıdı...
Osmanlı Devleti’nin şanlı Kaptân-ı Derya’sı (Deniz Kuvvetleri Komutanı) Barbaros Hayreddin Paşa 1476 yılında Midilli Adası’nda doğmuştur. Asıl adı “Hızır” olup kendisinden korkan Avrupalı hristiyanlar tarafından “Kızıl Sakallı” manasına gelen “Barbarossa” (Okunuşu Barbaroşa) ismiyle anılmış ve din ve devlet yolunda yaptığı büyük işlerden dolayı da Kanuni Sultan Süleyman tarafından, dine hayrı dokunan manasına gelen “Hayreddin” ismi verilmiştir.
Babası, Midilli’nin Osmanlılarca 1462'deki fethinden sonra, kale muhafızı olarak buraya gelmiş bulunan Nurullah Yakub Ağa, annesi ise Katerina adında, sonradan müslüman olan Midilli'li bir kadındı. Midilli’nin fethinden sonra gösterdiği yararlılık sebebiyle kendisine tımar olarak verilen Midilli'nin Bonova Köyü'ne yerleşen Nurullah Yakup Ağa bu köyde yetiştirdiği çocukları İshak, Oruç, Hızır ve İlyas'ın tahsillerine büyük önem verdi. Dört kardeş, dinî ilimler tahsilinin yanı sıra Arapça, Yunanca, İtalyanca, İspanyolca ve Fransızca da öğrenerek yetiştiler. Bu dört cengaver kardeşten üçü, İshak, Oruç ve İlyas Reis şehit olarak vefat etmişlerdir.
Hızır Reis (Barbaros), Midilli'den Selanik, Serez ve Eğriboz'a giderek, ticaret yapmaya başlarken daha kazançlı olan Suriye ve İskenderiye gibi uzak yerleri seçen ağabeyi Oruç Reis ise, yanında küçük kardeşi İlyas ile birlikte Trablusşam'a gitmek için yola çıktı. Yolda "serseri yatağı bir haydut teşkilatı" olan Rodos (Saint-Jean) Şövalyeleri’nin gemilerine rastlayarak şiddetli bir savaşa tutuşan iki kardeşten İlyas şehit olurken, Oruç Reis de esir edilerek Rodos Adası'na götürüldü. Bu haberi öğrenen Hızır Reis ağabeyini kurtarmak için Krigo adlı bir tüccarla 18.000 akçeyi fidye olarak gönderdiyse de Krigo'nun ihaneti sebebiyle bu girişim sonuçsuz kaldı. Zindandan çıkartılarak Rodos Şövalyeleri'ne ait bir gemide kürekçi yapılan Oruç Reis, fırtınalı bir zamanda kaçmayı başararak Antalya kıyılarına çıktı ve bir Türk köyüne sığınıp, orada 10 gün kaldı. Daha sonra şöhretini duyup kendisini çağıran Mısır Sultanı Kansu Gavri'nin Hind tarafına göndereceği 16 gemilik bir donanmaya Serasker olma teklifini kabul ederek donanmayı alıp İskenderun Körfezi'ne geldi. Oruç Reis'in donanmayla İskenderun'a geldiğini duyan Rodos Şövalyeleri âni bir baskın yapınca Oruç Reis gemileri karaya oturtarak ellerinden kurtuldu. Ardından Antalya’da 18 oturaklı bir tekne yaptırıp Rodos sahillerini basarak korsanlığa başladı. Derhal Divân'ı toplayan Şövalyeler Kralı'nın emriyle hazırlanan 5-6 Rodos gemisi Oruç Reis'i bir limanda bastırdıysa da yine yakalayamadı. Oruç Reis Antalya'ya dönerek o sırada Antalya Sancakbeyliği'nden Manisa'ya tayini çıkan Yavuz Sultan Selim’in kardeşi Şehzade Korkut'un himayesine girdi. Şehzade'nin kendisine hediye ettiği 2 gemiyi almak için İzmir'e giderek leventlerini topladı ve ardından Midilli'ye gitmek üzere denize açıldı. Yol boyunca toplam 5 Venedik gemisini içindeki 24.000 altın ve bol miktarda ganimetle ele geçirerek memleketi olan Midilli'ye ulaştı. Limanda kendisini karşılayan Hızır ve İshak Reis'le buluşarak hasret giderdi. Bir müddet sonra Mısır'a giden Oruç Reis -daha önce Rodos Şövalyeleri'nin yaptığı baskında 16 gemiyi karaya oturttuktan sonra Mısır'a geri dönmediği için- kırgın olan Mısır Sultanı'nın yanına giderek af diledi ve yolda ele geçirdiği 7 düşman gemisini kendisine hediye etti. Oruç Reis'in inceliğine çok sevinen Sultan kendisini ve leventlerini en iyi şekilde ağırladı. Bahar gelince yeniden denizlere açılarak Kıbrıs sularına gelen Oruç Reis burada 5 Venedik gemisi daha ele geçirip ganimet mallarını satmak üzere Cerbe Adası'na gitti. Bu sırada Hızır Reis de Midilli'den ayrılarak ticaret için önce Trablusşam'a ardından da Preveze’ye gitti. Daha sonra Ayamavri Adası Limanı'nda gördüğü ve "Aşık oldum" dediği bir gemiyi satın aldı ve Cerbe Adası'na giderek Oruç Reis'le buluştu. Kendilerine emin bir sığınak arayan iki kardeş 1512 yılında Tunus'a giderek Sultan Ebu Abdullah Muhammed'den gemilerini barındırmak için bir liman istediler. Hak yolunda savaşacaklarını, aldıkları ganimetleri Tunus pazarında satacaklarını, bundan Tunusluların da faydalanacağını, Sultan’a ganimetlerinden beşte bir pay vereceklerini bildirerek bir anlaşma yaptılar. Sultan'la yaptıkları bu anlaşma sonucunda da, Halku'l Va'd Limanı'na yerleştiler. İşte daha sonra bütün Avrupa'ya "Barbaros Kardeşler" olarak nam salacak Hızır ve Oruç Reis’in tarihe geçen ve Akdeniz'i adeta bir Osmanlı gölüne çeviren seferleri böylece başlamış oldu.
Kışı Halku'l Va'd Limanı'nda geçiren iki kardeş bahar gelince 5 gemiyle denizlere yelken açıp Sardunya Adası açıklarında içinde bal, zeytin, peynir, buğday ve demir bulunan toplam 4 düşman gemisini içindeki 150 esirle ele geçirdikten sonra Tunus'a döndüler. Ertesi bahar Anapoli Limanı açıklarında içinde 525 İspanyol'un bulunduğu sultat yüklü büyük bir gemiyle giriştikleri ve 150 levendin şehid olduğu şiddetli savaşta esir aldıkları 183 İspanyol dışında düşmanın tamamını öldürdüler. Oruç Reis'in de ağır yaralandığı bu savaştan sonra 1 gemi daha ele geçirerek Tunus'a döndüler. Barbaros Kardeşler'in hemen yok edilmezse ileride başlarına büyük işler açacağını anlayan İspanyollar iki kardeşi yok etmek için üzerlerine 10 adet donatılmış gemi gönderdi. Leventler bir manevrayla bu gemilerden 4'ünü ele geçirdiler. Kaçan diğer 6 gemi ise İspanyol işgalindeki Becaye Kalesi altına girerek yattı. Barbaros'un karşı çıkmasına rağmen Oruç Reis onları da ele geçirmek istedi. Kaleden yağmur gibi top ve tüfek misketleri yağdı. Oruç Reis'in sol koluna misket isabet edip ağır yara alınca 60'dan fazla şehit verdikleri savaşta 300 İspanyol'u öldürülüp 150'sini de esir alarak geri çekildiler. Tunus'a dönen Barbaros bütün cerrahları çağırtıp Oruç Reis'in kolunu kurtarana ağırlığınca altın vermeyi vaad etti ise de çok kötü durumdaki sol kol kesilmek zorunda kalındı.
Oruç Reis iyileşip, bahar gelince İspanyollar'ın korkunç işkencelerle öldürdükleri Endülüslüler'i kurtarmak için yeniden denize açılan Barbaros kıyılardan topladığı binlerce insanı gemilerle Tunus ve Cezayir'e taşıdı. Endülüs’ün El-Meriye Limanı'nda Hindistan'dan mal getiren 1 Flandr gemisini ele geçirdikten sonra Minorka Adası'na demir attı. Ada içlerine giren levendler pınar başında kuzu çevirip, içki içmekte olan yaklaşık 80 İspanyol askerini kılıçtan geçirip 120'sini de esir ettiler. Ele geçirilen yüzlerce koyunla levendlerine adada ziyafet çektirerek 3 gün konaklatan Barbaros Minorka'dan ayrılarak 5 Ceneviz gemisi daha ele geçirdi. Bu sırada adları bütün Avrupa'da destanlaşmış olan Barbaros Kardeşler, Korsika seferinden sonra kışı geçirmek üzere memleketleri olan Midilli'ye gidip dost ve akrabalarıyla hasret gidererek, ada halkını çeşitli hediyelerle sevindirdiler. Burada 3 yeni gemi daha yaptırıp Anadolu'dan levend yazılmak için akın akın gelen genç yiğitlerden beğendiklerini seçerek yeniden denizlere açıldılar. İçleri buğday, zeytinyağı, fildişi ve çok sayıda ganimetle dolu 15 düşman gemisini 1.000'den fazla esirle birlikte ele geçirip Tunus'a döndüler. Kışı burada geçirip baharda 12 gemiyle denize açılarak gittikleri Sicilya'da bir kaleyi basıp 300 esir aldılar. Ardından içi şeker, çuha, kurşun, barut, gülle ve seren direğiyle dolu toplam 5 düşman gemisini ele geçirdiler. En büyük teknelerde bile kullanılabilecek derecede kaliteli ve uzun olan seren direklerini seçilmiş 200 esirle birlikte Yavuz Sultan Selim'e hediye olarak gönderdiler. 6 gemiyle İstanbul'a giden Piri Reis hediyeleri Sultan'a sundu. Sultan da Piri Reis ve leventlerine çok değerli hediyeler vererek, Barbaros ve Oruç Reis'e iletilmek üzere altın yaldızlı 2 gemi, elmas kabzalı 2 kılıç ile hil’atlar ve sorguçlar hediye etti. Padişah'ın gönderdiği harikulade gemileri gören Barbaros ve Oruç Reis çok sevindiler. Büyük bir merasim düzenlendi ve bütün Tunus erkanının önünde Piri Reis tarafından Barbaros'a kılıç kuşatılıp, hil’at giydirildi.
Ertesi gün Padişah hediyesi olan altın yaldızlı gemilerine binip İspanyol işgalindeki Becaye Kalesi'ne 2033 levendle çıkarma yaptılar. (1513) Kalelerden küçük olanı teslim olmayınca lağımla havaya uçurularak ele geçirildi. Bir kısmı ölen İspanyollardan 375'i de esir edildi. Arapların da desteği ile 3 gün sonra Büyük Becaye Kalesi'ni 29 gün boyunca döven levendler barutları bitince Tunus Beyi'ne gidip barut istediler. Fakat Barbaros'un başarılarını kıskanmaya başlayan Bey "Beter olsunlar" deyip barut vermedi. Bu arada Becaye Kalesi'ne yardım için gelmekte olan silah ve mühimmat yüklü 10 İspanyol savaş gemisine saldıran levendler 319'unu öldürdükleri İspanyolların 781'ini de esir alarak bütün gemileri mühimmatıyla birlikte ele geçirdiler. Çok zekice bir savaş hilesine başvuran Barbaros bu 10 gemiye Katalan Bayrakları'nı çektirerek 500 levendle Becaye Kalesi'ne yöneldi. Mayorka'dan gelecek bu gemileri beklemekte olan İspanyollar ufukta gemileri görünce yardım geldiğini sanıp sevinç çığlıkları içinde şapkalarını havaya fırlattılar. Kale kapılarını açtıklarında Barbaros'un emriyle hep birden sahile hücum eden levendler "Allah Allah" sesleriyle kaleyi fethettiler. Neye uğradığını şaşıran İspanyollar'dan sağ kalanlar "Mayna Sinyor" diye bağrışarak teslim oldular. Çok stratejik bir kale olan Becaye'nin fethi İspanya'da deprem etkisi yaptı. Elinde fazla esir tutmak istemeyen Barbaros bir süre sonra bütün esirleri geri sattı.
Becaye'nin fethinden sonra Türkler'in gücünü gören Araplar ülkenin her yerinden heyetlerle gelmeye başladılar. İspanyol işgalinde büyük acı çeken Cezayir şehri halkının da yardım istemesi üzerine bu şehre 500 leventle yürüyen Oruç Reis şehrin büyük kısmını ele geçirdi. (1516) Cezayir'in ele geçirilmesinden sonra Oruç Reis, Cezayir Sultanı ilan edildi. Cezayir'de yönetimi düzenlemek için kardeşiyle iş bölümü yapan Barbaros Cezayir'in doğu kısmının, Oruç Reis ise batı kısmının idaresini üstüne aldı ve bütün ülkede nüfus ve arazi sayımı yapıldı. Cezayir'i ele geçirerek hızla güç kazanan Barbaros Kardeşler'in gün geçtikçe büyüyen bir tehdit oluşturması sebebiyle telaşa kapılan İspanya bir süre sonra Cezayir Limanı'na 40 gemilik büyük bir çıkarma yaptı. Gece olunca şehir kalesinden gizlice çıkan Oruç Reis 2.000 levendle birlikte İspanyollar'a arkadan bir gece baskını düzenledi. Zifiri karanlık, korkunç bir fırtına ve yağan şiddetli dolu altındaki İspanyollar neye uğradıklarını şaşırıp gemilerdeki askerlerini de indirince birbirlerini öldürmeye başladılar. Bir süre sonra Cezayir Kalesi'nden -Arap, Berberi ve Endülüslülerin de bulunduğu- 2.000 asker daha levendlere yardıma geldi ve sabaha kadar süren çatışmalarda 25.000 İspanyol askeri öldürüldü. Sadece 300 şehidin verildiği bu büyük savaşta İspanyollar'dan 2.700 asker de esir edildi. Oruç Reis'e yardım için Cicel'den hareket eden Barbaros zaferin müjdesini alınca Akdeniz'e açılarak içinde barut, kurşun, kereste, katran, yağ, pirinç ve buğday bulunan 16 düşman gemisini ele geçirip Cezayir Limanı'na girdi.
Barbaros ve Oruç Reis, sadece büyük Avrupa devletleriyle değil kendilerinin Cezayir'e yerleşmesinden rahatsız olan Cezayir, Tunus ve Faslı hükümdar ve hükümdarcıklarla da uğraşmak zorundaydılar. Bu sebeple bahar gelince Barbaros önderliğinde, İspanyol himayesindeki kötü bir Arap emiri tarafından yönetilen Tenes Şehri'ne çıkarma yaptılar. Barbaros'un gemileriyle geldiğini gören Emir, yaklaşık 10.000 İspanyol askeriyle birlikte şehri boşaltıp kaçtı. 1.500 levendle kale önlerine gelen Barbaros şiddetli bir savaş beklerken birkaç yüz Tenesli'nin "Hoşgeldiniz" sözleriyle karşılandı. Durumu öğrenir öğrenmez 2.000 askerini kaçan İspanyollar'ın üzerine gönderdi. 2. gün yetişen levendler tüfek ateşinden sonra kılıç ve palalarla giriştikleri İspanyollar'ı -esir aldıkları 350'si ve kaçanlar hariç- baştan sona kırıp geçirdiler. 75 levendin şehit olduğu savaş sonunda en kıdemsiz levende bile 500 altınlık ganimet düştü. Fakat; Barbaros şehrin yönetimi için bir Subaşı tayin edip Cezayir'e döndükten sonra kaçan Tenes Beyi'nin Arap ve İspanyol askerleriyle birlikte tekrar Tenes’i ele geçirdiği haberi ulaştı. Bu duruma çok öfkelen Oruç Reis Cezayir Uleması'nın Tenes Beyi hakkında verdiği "Katli vacip, canı ve malı helaldir" fetvasını yazılı olarak aldıktan sonra Tenes'e gitti. Korkan şehir halkı Tenes Beyi'ni Oruç Reis'e teslim etti. İspanyollarla işbirliği içindeki Bey'in boynunu vurduran Oruç Reis şehir halkından da bağlılık yemini alarak geri döndü.
Cezayir ülkesi'nin en büyük ikinci şehri olan ve sürekli baş ağırtan Tlemsen de İspanyol himayesinde, kötü bir Sultan'ın yönetimindeydi. Fakat huzursuzluğu artan Tlemsen halkı ayaklanarak Sultan'ı kaçırdılar ve Oruç Reis'e bağlılıklarını ilan ettiler. Tlemsenliler'in bu davranışı -böylesi büyük bir şehri savaşsız ele geçiren- Oruç Reis'i çok sevindirirken İspanyollar'ı ise telaşlandırdı. Tlemsen'i, buraya yakın binlerce askerin konuşlandığı çok güçlü bir kale olan Vahran Kalesi'nden yöneten İspanya'nın Afrika'daki en büyük komutanı da bu kalede bulunmaktaydı. Vahran Komutanı kaçan Tlemsen Sultanı'na 20.000 altın göndererek ordu toplayıp şehri geri almasını istedi. Tlemsen önlerinde 2.000 levendin 10.000 İspanyol ve Arap'a karşı yaptıkları ve üç buçuk saat süren savaşta 400 esir dışında düşmanın tamamı kılıçtan geçirilerek öldürüldü. (31 Ocak 1518) Aralarında İshak Reis'in de bulunduğu yaklaşık 1.000 şehit veren levendler kışı geçirmek üzere Kal'atü'l Kılâ'da konuşlandılar. Bunu üzerine İspanya Kralı, Vahran'daki (Oran) Valisine savaş emri verince düşman 35.000 askerle kaleyi kuşattı. 3 ay bu büyük kuvvete karşı duran Oruç Reis, bıkan düşmanın anlaşma teklifiyle kaleyi boşaltırken -anlaşma dışı olarak- silahlarının da istenmesine karşı çıkarak 1.000 levendiyle birlikte savaşa savaşa şehri terketti. Rio Salado Irmağı üzerinde kurulu köprüye ulaşan Oruç Reis'in amacı, sağ kalan levendleriyle köprüyü geçerek köprüyü atmaktı. Fakat levendlerinin kendisine "Baba" diye seslendikleri Oruç Reis aç ve susuz durumdaki levendlerin yarısı köprüyü geçemeyince köprüyü atmaya kıyamadı ve kılıcını çekerek düşman denizinin içine daldı. Garcia de Tineo komutasındaki binlerce İspanyol'dan yaklaşık 100'ünün hep birlikte kılıç çekmesiyle şehit edilen Oruç Reis'in başı kesilerek İspanya Kralı'na gönderildi. (10 Ekim 1518) Oruç Reis'in cenazesini almayı başarıp naaşını defneden levendlerden sağ kalan 340'ı kara haberi getirince Barbaros büyük bir üzüntü ile sarsıldı. Ağabeyinin şehit edilmesine duyduğu öfkeyi: "Ah, bütün Frengistan'ı kılıçtan geçirsem kardeşlerimle yoldaşlarımın intikamını alamam!" sözleriyle belirten Barbaros, Afrika ve Akdeniz'i düşmanlarına dar etmeye and içti.
Oruç Reis şehit olunca İspanya Kralı Karlos Barbaros'a küstahça bir mektup gönderip, hemen Cezayir'i terk etmesi durumunda canını bağışlama lütfunda bulunacağını söyledi. Barbaros bu mektuba çok ağır bir karşılıkla cevap verince İspanyollar Cezayir'e baharda büyük bir donanma ile çıkarma yaptılar. Kış boyunca buna hazırlık yapmış olan Barbaros, levendleriyle şiddetli bir karşılık vererek 20.000 İspanyol'un çoğunu kılıçtan geçirdi. Yaklaşık 700 İspanyol askeri de "Mayna Sinyor" diye bağrışarak teslim oldular. Kurtulanlar kaçmak üzere 40 kadırgayla hareket ettilerse de kuzey rüzgarıyla çıkan fırtınada kadırgaların 38 tanesi Temnitost Körfezi'nde battı. Gemiler batınca bir kısmı boğulan İspanyol askerlerinden kurtulanlar da tutularak esir edildi. Bir süre sonra sayım yaptırarak 24'ü kaptan olmak üzere 13.000 esiri olduğunu öğrenen Barbaros batan gemilerin mühimmatını denizden çıkarmak için 500 esir görevlendirdi. Yolda zincirlerinden boşalıp isyan çıkaran bu esirler 50 vardiyanı şehit ettiler. Bunun üzerine Barbaros'un emriyle esirlerin üzerine yürüyen levendler 300'ünü öldürdükleri isyancıların teslim olan 200'ünü de ele geçirdiler. Sayıları 36'ya ulaşan esir kaptanların da isyan için çalışma yaptığını tespit eden Barbaros hepsini kırbaçla cezalandırıp ayaklarına pranga vurdurdu. Bu haber İspanya'ya ulaşınca iç baskılardan bunalan Kral büyük tazminat ödemeye mecbur kaldı. Cezayir'e ulaşan İspanyol gemileri 14.000 esirin her biri için 300 akçe fidye ödeyerek esirleri satın aldılar. 36 esir kaptan içinse toplam 3.000.000 akçe fidye teklif ettiler. Esirler için vermek zorunda kalınan ve ülkeyi zarara sokan bu yüklü tazminatlar İspanya Kralı'nın canını çok sıkmaktaydı. Fakat Cezayir Uleması'nın karşı çıkıp, deniz konusunda tecrübeli bu kaptanların düşmana verilmesinin uygun olmadığını -ya hapsedilip veya öldürülmeleri gerektiğini- belirtmesi üzerine kaptanları satmaktan vazgeçen Barbaros 36'sını da öldürtüp cesetlerini denize attırdı. İspanyollar kara haberi alınca 40 gün yas ilan ettiler. Bu gelişme, İspanya Kral'ı üzerindeki baskıların artmasına yol açınca baskıdan kurtulmak isteyen Kral bu kez de cesetleri için 3.000.000 akçe teklif etmek zorunda kaldı. Fakat Barbaros bunu da kabul etmeyerek "Türkler yüklü para için çocuklarını bile satar, nerde kaldı ki esirleri satmasınlar!" diyen İspanyollar'a karşı milletinin onurunu koruyarak, düşmanlarına -yakıp yıkmaktan daha sarsıcı- bir darbe vurdu. Barbaros'un hassas davranarak bu büyük paraya tenezzül etmemesi aynı zamanda Cezayir halkını da çok etkileyerek Türkler'e olan güvenlerini ve takdirlerini arttırdı.
Oruç Reis'den sonra Cezayir Sultan’ı olan Barbaros, Kuzey Afrika topraklarında Cihan Hakanı'ndan başkası adına hutbe okutulup, sikke basılmasına karşı duyduğu rahatsızlığı Afrika'daki çeşitli Arap Emirlerini kabul ederek kendilerine anlattı. Daha sonra da Hacı Hüseyin Ağa liderliğinde bir heyeti İstanbul'a göndererek ülkesi Cezayir'i Osmanlı Devleti'ne bağlama isteğini bildirdi. Yalı Köşkü'nde Yavuz Sultan Selim tarafından kabul edilen heyet İstanbul'da 41 gün kaldı. Teklifi memnuniyetle kabul eden Yavuz Sultan Selim Barbaros'u Cezayir Beylerbeyliği’ne atadığını belirten Ferman-ı Hümayun'u verdi. (1518) Ayrıca Barbaros'a verilmek üzere Hacı Hüseyin Ağa'ya mücevherli bir kılıç, sırmalı bir hil'at ile "Beylerbeylik Sancağı" teslim edildi. Heyet Cezayir'e müjdeli haberleri getirince merasim düzenlenerek Barbaros'a kılıç kuşatılıp, hil'at giydirildi. Sancaklar çekilip, gece büyük bir ziyafet verilerek, eğlenceler tertip edildi. Artık bir Osmanlı toprağı olan Cezayir'de "sikkeler" Osmanlı Padişahı adına basılmaya, "hutbeler" Osmanlı Padişah'ı adına okutulmaya başlandı.
İspanyollar'ın elindeki -Vahran'a da yakın olan- Cezayir'in Müstağnem şehrine 22 gemiyle çıkarma yaparak burayı fetheden Barbaros, Tlemsen üzerine de 1.000 levent göndererek -5.000 Arap'ın öldüğü savaş sonunda- ihanet içindeki Tlemsen Sultanı Mesut'u tahtan indirip, yerine kardeşi Abdullah'ı başa geçirdi.
Diğer taraftan Barbaros'un Beylerbeyi olmasıyla ülkesinin Osmanlı hesabına elinden alınacağından korkan Tunus Beyi Abdullah Barbaros'u ortadan kaldırmanın yollarını arıyordu. Kendisi Barbaros ve Oruç Reis'in verdiği beşte bir paylar sayesinde zengin olup, onların geliştirdiği ticaret sayesinde ülkesi refaha kavuştuğu halde bir yandan İspanyollar'la gizli münasebetler kurarken bir yandan da Kuzey Afrika'daki Arap emirlerini Barbaros'un aleyhine kışkırtmaya çalışıyordu. Bu sırada Cezayir Sultanlığı'nda gözü olan İbnü'l-Kaadi'yle yazıştığı mektuplar Barbaros’un eline geçti. Mektupta, Kuzey Afrika'da bir tek Türk bırakmamak üzere ortak hareket edilmesi isteniyordu. Bunun üzerine 12.000 levendiyle Tunus Beyi üzerine yürüyen Barbaros askerlerini dağıttığı Tunus Beyi'ni yakalatıp nasihat ettikten sonra serbest bıraktı. Levendlerini 5-10 gün Tunus'daki muharebe ovasında konaklatıp dinlendiren Barbaros ordusuyla Cezayir'e dönüş yolunda çok sarp bir boğazdan geçerken pusu kurup beklemekte olan İbnü'l-Kaadi'nin yaptığı baskınla kayıplar verdi. Karşılık verilemeyecek derecede dar bir bölge olması sebebiyle 750 levendin şehit olduğu baskın sonrası İbnü'l-Kaadi'nin de propagandasıyla Cezayir'de karışıklıklar çıktı. Türkleri Kuzey Afrika'dan sonsuza dek atmak isteyen İbnü'l-Kaadi 40.000 adamıyla 10.000 levende karşı isyan başlattı. 2.000 levendin şehit olduğu büyük savaşta düşmanın -kaçan 700 askeri hariç- tamamı öldürüldü veya esir edildi. İsyan şiddetle bastırıldıktan sonra yakalanan 185 elebaşı hakkında verilecek karar için Cezayir Uleması'nı toplayan Barbaros, Ulemanın: "Sana ve askerine karşı gelenin cezası ölümdür" hükmünü vermesine rağmen -daha önce İspanyollar'a karşı omuz omuza kendileriyle savaşan- bu asilerin bağışlanmasını teklif etti. Fakat ellerinde kılıçlarla infaz için asilerin başında beklemekte olan 185 levend "Şimdi merhamet ve lütuf zamanı değildir" diyerek hep birlikte kılıçlarını kaldırıp asilerin boyunlarını vurdular. Bu terbiyesizliğe çok kırılan Barbaros -gece gördüğü rüyanın da sevkiyle- leventlerini toplayıp 25 gemiyle ertesi sabah Cezayir'i terk ederek yönetimi Araplar'a bıraktı.
Araplar'ın Cezayir'i kendi başlarına idare edemeyeceklerini bilmekte olan Barbaros Cezayir kıyısında güzel bir liman şehri olan ve kendine yeni üs olarak seçtiği Cicel'e yerleşti. Burası Oruç Reis'le birlikte ilk fethettikleri yerlerdendi. Barbaros'un Cicel'e yerleşmek için geldiğini duyan yerli halk şenliklerle bayram etti. Ertesi günlerde Cezayir ve Tunus'un her tarafından Arap aşiret reisleri Cicel'e akın ederek Barbaros'a bağlılıklarını bildirdiler. Kısa bir süre sonra gemileriyle seferlerine başlayan Barbaros Sicilya kıyılarına giderek Sicilya Krallığı'nın merkezi olan Palermo'yu bombardıman etti. İçlerinde 40 ambar dolusu buğday, arpa, zeytin, zeytinyağı, peksimet, kereste, bakla, pirinç, kahve, kumaş, bez ve kurşun olan 9 düşman gemisini ele geçirdi. Keresteleri kullanarak Cicel'de büyük kışlalar ve konaklar ile birlikte küçük bir de tersane inşa ettirerek gemi yapımına başladı. Venedik Körfezi'ne gönderdiği leventler, içinde 10.000 duka altını olan 3 düşman gemisini ele geçirdiler. Hızla gelişen ticari hayat sebebiyle Kuzey Afrikalı tacir ve gemi sahipleri Cicel'e akın etmeye başladılar. Kışın gemilerini bakıma alan Barbaros bahar gelince 14 gün boyunca kıyılarında dolaştığı Ceneviz Körfezi'nde 21 düşman gemisini ele geçirip Cicel'e gönderdi. Messina Boğazı'na geçerek geldiği Venedik Körfezi'nde ise Sinan Reis'in gemileriyle karşılaşıp yanına alarak 9 düşman gemisi daha ele geçirdi. Bu arada Kurdoğlu Reis de içinde 10.000 duka altını olan bir gemiyle -hemen hemen her hafta birkaç düşman gemisinin getirildiği- Cicel'e yanaştı.
Barbaros'un ülkeyi terk etmesinden sonra İbnü'l-Kaadi yönetimine geçen Cezayir halkı da kısa zamanda Barbaros'un kıymetini anlayarak heyetler halinde kendisine gidip ülkenin başına geri dönmesi için ikna çalışmalarına başladılar. Barbaros Cezayir'i terkedeli aradan 3 yıl geçmişti. Şehirde ticari hayat durmuş, asayiş ve huzur kalmamıştı. İbnü'l-Kaadi'nin nüfuzu gün geçtikçe azalıyor ve halkın desteği her geçen gün eriyordu. Cezayir'de, gözler yollara dikilmiş, Barbaros bekleniyordu. Sayıları artan heyetlerin ısrarları, son noktaya ulaşınca Cezayir yolunun artık her şeyiyle açıldığını gören Barbaros bahar gelince 12.000 levendle Cezayir'e yürüyüşü başlattı. Yol boyunca binlerce atlı Bedevi de Barbaros'un ordusuna katıldı. Nihayet Cezayir önlerinde sabah başlayan ve akşama kadar süren savaşta İbnü'l-Kaadi bir Arap aşiret reisinin attığı mızrakla öldürüldü. İbnü'l-Kaadi ölünce, askerleri derhal silahlarını atarak teslim oldular. Barbaros hepsini affederek serbest bıraktı. Daha önce Barbaros'a karşı gelip Cezayir'i terk etmesine yol açan 185 levend ise Barbaros'un liderliğinde gözü olan ve savaşta İbnü'l-Kaadi'yle güç birliği yapan Kara Hasan'ın askeri olmuşlardı. Fakat hatalarını anlayan ve geri dönmek isteyen levendler Kara Hasan'ı öldürerek, kendilerini affetmesi ricasıyla Barbaros'a gidip teslim oldular. Barbaros bunları affetmekte bir kaç sakınca bulmasına rağmen hatalarını anlayıp pişmanlıkla kıvranan bu 185 levendi de affederek bütün orduyu sevindirdi. Kendilerine yapılan iyiliği boşa çıkarmayan levendler hatalarını unutturarak Barbaros'a tam itaat gösterdiler. Bir saatlik yürüyüşün ardından Cezayir halkının büyük tezahüratları altında ordusuyla şehre giren Barbaros düzeni sağlayıp Cezayir'e yerleştikten sonra asi olan Tlemsen Beyi Abdullah'ın üzerine yürüyerek boynunu vurdurdu ve yerine oğlu Muhammed'i başa geçirdi. (1523) Ardından 35 parçalık donanmasını Sinan Reis önderliğinde küçük filolar halinde sefere göndererek bol miktarda ganimet ve gemi ele geçirdi. Ele geçirilen ganimetler, artan nüfus ve canlanan ticari hayatla kısa zamanda zenginleşen Cezayir "Türklerin Hindistan"ı diye anılmaya başlanmıştı.
Cezayir'in alınmasından sonra, Cezayir sahilinin 300 metre açığında, sarp kayalıklardan oluşan küçük bir adacık üzerinde İspanyollar tarafından kurulmuş güçlü bir kale olan Penon'a (Sen Pavlo) harekât kararı verildi. Sırf zevk için bu kaleden şehri top ateşine tutarak cami minarelerini yıkan ve Cezayir halkına zulmeden İspanyol askerleri Cezayir'in Türkler'in eline geçmesinden sonra ise buna cesaret edemiyorlardı. Barbaros bunların varlıklarını umursamamasına rağmen limana bu kadar yakın bir yerde konuşlanmalarını da tedbire uygun görmediği için kale kumandanı Don Martin'den bölgeyi terkedip, çekip gitmelerini istedi. İspanyolların bunu reddetmesi üzerine 20 gün gece gündüz bombalanan güçlü kale kısa bir süre içinde zaptedildi. 800'ü ölen düşman askerlerinden sağ kalan 400'ü de esir edildi. (1525) Kaleye çıkan Barbaros çok sayıda cami minaresi yıkıp bir çok müezzinin de kellesini uçuran İspanyol Topçubaşı'yı huzuruna getirtip "Bre kafir! Keskin nişancı imişsin! Bir gülle ile bir minare yıkarmışsın. Gör şimdi top atışı nasıl olurmuş!" diyerek topa koydurduğu topçubaşıyı gülle gibi denize attırdı. Kalenin beden başlarında ezan okunarak 7 gün 7 gece şenlikler yapıldı. Ardından Cezayir mahzenlerindeki 30.000 esirini kullanarak kaleyi tamamen yıktırtan Barbaros çıkan taşlarla da adayı sahilden ayıran denizi doldurtarak gemilerin sığınabileceği güzel bir liman inşa ettirdi. Birkaç gün sonra kaleye silah ve mühimmat getiren fakat kalenin yıkılması ve adanın şehirle birleşmesi yüzünden yanlış yere geldiklerini zanneden, fetihten habersiz 10 gemilik İspanyol savaş filosu içindeki cephanelikle birlikte ele geçirildi. Askerlerin çoğu kılıçtan geçirilirken teslim olan 355'i de esir alındı. İspanyollar'ın uzun yıllardır stratejik ve kuvvetli bir noktası olan ve aynı zamanda kendilerine büyük prestij sağlayan Penon Kalesi'nin kaybedilmesine çok öfkelenen İspanya Kralı haberi getiren askeri, -kılıcını saplayarak- öldürdü. Cezayir Penon'unun böylece yok edilmesi -Amiral Jurien Graviere'nin ifadesiyle- İspanya için sürekli bir endişe kaynağı ve büyük bir zarar olmuştu.
Aynı yıl Barbaros'un, Aydın Reis önderliğinde 10 gemiyle sefere gönderdiği levendler, Septe Boğazı'nda 5 düşman gemisi ele geçirdikten sonra Güney İspanya kıyılarındaki bütün şehir ve kasabaları topa tutarak bol miktarda esir ve ganimet ele geçirdiler. Ardından kıyılardan topladıkları binlerce Endülüslü'yü İspanyol zulmünden kurtarmak için gemilere bindirdiler. Bunu haber alan İspanya Kralı Karlos en büyük amirallerinden Portondo'yu büyük bir filoyla "Şeytandöven" adını verdikleri Aydın Reis'in üzerine gönderdi. Bu sırada Kazdağlı Salih Reis'le tanışan Aydın Reis savaşı rahat yapabilmek için çoğu kadın ve çocukdan oluşan ve korku içinde ağlaşmaya başlayan Endülüslüleri kıyıya boşalttı. Çok zalim ve gaddar biri olan Amiral Portondo ile şiddetli bir savaşa tutuşan Aydın ve Salih Reis, savaş sonunda -Portondo ve kaptanları dahil- İspanyol askerlerinin çoğunu öldürüp, sağ kalan 375'ini de esir ettiler. Kıyıda heyecanla bu büyük deniz savaşını izleyen Endülüslüler zaferden sonra sevinç içinde tekrar gemilere bindiler. Cezayir'e ulaştıklarında Barbaros tarafından karşılanan Aydın Reis; donanma komutanlığına, Kazdağlı Salih Reis ise donanma komutanlığı yardımcılığına getirildi. Daha sonra Barbaros 10 gemilik bir filoyu Venedik altın yaldızıyla kaplattırarak Padişah'a sunulacak hediyeler ve 300 seçilmiş esiri Aydın Reis'le İstanbul'a gönderdi. Çok uzak mesafeden haşmetli bir şekilde parlayan gemiler binlerce İstanbullu'nun sevinç gösterileri arasında limana girdiler. Yavuz Sultan Selim'e hediyelerini sunan heyet Cezayir'deki durumu kendisine anlattıktan sonra Padişah'ın verdiği hediyeler, cephane ve mühimmatla gemilerini tıka basa doldurup kuru sıkı top atışıyla kendisini selamladıktan sonra 1 ay kaldıkları İstanbul'dan hareket ettiler. Yol boyunca Avlonya, Ülgün, Diraç, Venedik Körfezi, Kabo, Santamariya, Kalevra, Papalık, Sardunya ve Mayorka'yı vurarak ele geçirdikleri 15 düşman gemisi ile birlikte bol miktarda esir ve ganimet alarak Cezayir'e döndüler. Padişah'ın gönderdiği Hil'at-i Fâhire'yi 3 gün üzerinde taşıyan Barbaros, bu 3 gün boyunca büyük eğlenceler tertip ettirip ziyafetler verdi.
İslam Dünyası'nda sevinçle karşılanan bu zaferler, Hristiyan Avrupa'yı mateme ve öfkeye boğuyordu. Barbaros'a beddualar yağdıran rahiplerin gönderdikleri şikayet mektupları ve bizzat gelen şikayetçilerin verdiği kara haberler, o sırada Almanya, İtalya, Hollanda ve İspanya tahtlarına sahip olan İmparator Şarlken'i bir meclis toplamaya mecbur etti. Amiral ve komutanlarının katıldığı toplantıda "Krallar içinde maskara oldum" diyerek hiçbirinin Barbaros'la başa çıkamadığından şikayet eden Kral, Avrupa'nın en iyi kaptanı Andrea Doria'yı, -Barbaros'u yakalayıp öldüreceği sözünü vermesi üzerine- bu işle görevlendirdi. Akdeniz ülkelerinin tümünde casusları bulunan ve bu sayede Avrupa'da olup biten bütün gelişmelerden haberdar olan Barbaros, esir ettiği kaptan, komutan, vali, rahip ve sanatçıları yanına çağırtarak bir arkadaş gibi sohbet etmekte ve onlardan önemli bilgiler edinmekteydi. Hatta bazen Avrupa'da bile kimsenin bilmediği saray sırlarını bu şekilde öğrenmekteydi. Böylece İspanya Kralı'nın düzenlediği toplantının ayrıntılarının da Barbaros'a ulaşması uzun sürmedi.
Barbaros'u esir almak hülyasıyla 20 İspanyol ve 10 Ceneviz gemisiyle yola çıkan Andrea Doria Kral'a verdiği söze rağmen, Cezayir üzerine gitmeye cesaret edemeyerek birkaç yüz levend tarafından korunan Şirşel Limanı'nı bastı. Leventler, Doria'yı görünce kaleye kapandılar. Doria'nın askerleri limanı ve şehri yağmaya koyulunca durumdan faydalanıp kaleden çıkan levendler şehre dağılmış düşmanı kılıçtan geçirmeye başladılar. Türkler'in korkudan kaleye sığındığını sanan ve böyle bir hareket beklemeyen Doria, çareyi askerleriyle birlikte gemilerine atlamakta buldu. Fakat geride yüzlerce ölü ve 1.700 esir bıraktı. Andrea Doria'yı aramak için Cezayir'den hareket etmiş olan Barbaros ise gece gördüğü rüyada: "Aradığın mel'un Şirşel tarafındadır. Gayet bozgun haldedir. Fırsat senindir" müjdesini alınca derhal Şirşel'e giderek kaçmak üzere olan düşmanla şiddetli bir savaşa tutuştu. Düşman gemilerindeki kürekçi müslümanlar da "Allah Allah" sesleriyle zincirlerinden boşalıp Barbaros'a yardım etmeye başlayınca Andrea Doria 20 gemisiyle ele geçirildi. Savaşta 350 levend de şehit oldu. Kıyıya çıkan Barbaros yaptığı sayımda toplam 2.200 müslüman esirin kurtarılıp 1.900 düşman askerin esir edildiğini tespit etti. Sonra Cezayir'e dönerek Aydın Reis'i 40 gemilik güçlü bir filoyla seferi tamamlaması için İspanya üzerine gönderdi. Mayorka Adası ve İspanya'nın Akdeniz sahillerini vuran levendler 15 gemi, 3.000 esir ve bol miktarda ganimet ele geçirdiler. Ayrıca Barselona yakınlarında Kralların her yıl ziyaret ettikleri -siyasi bir niteliği olan- İspanya'nın en önemli Manastır'ını basarak Cezayir'e döndüler. Kötü haberler kendisine ulaşan İspanya Kralı intihar girişiminde bulunduysa da papazlar buna engel olup Kralı teskin ettiler. Bu olaydan sonra yeniden bir donanma kurma çalışmalarına başlayan İspanya Kralı Cezayir üzerine bizzat gidip Barbaros'u öldürerek etini yeme yemini etti. Barbaros Hayreddin Paşa Aydın Reis önderliğinde 15 gemiyi seçilmiş 500 esir ve ağır hediyelerle birlikte yeni Padişah olan Kanuni Sultan Süleyman'ı ziyarete gönderdi. İstanbul'da 1 ay kalan heyet Padişah'ın verdiği hediyelerle sancak, hil'at ve hatt-ı hümayun'u teslim alarak Sarayburnu'ndan hareket etti. Dönüş yolunda Kalevre kıyısını basıp 700 esir alan levendler Mayorka'ya kadar vura vura geldikleri düşman yakasında 27 gemi ele geçirerek Cezayir'e ulaştılar. Büyük Divan toplayan Barbaros gaziler, ulema, eşraf ve halkın huzurunda hatt-ı hümayûn'u okutup hil'at giydi. İspanya Barbaros'u yok etmek için yapımına başladığı 40 gemiyi hazır ettiği sıralarda Macar Kralı Layoş, Kanuni Sultan Süleyman'a karşı İspanya Kralı'ndan yardım talep edince hazırlanan kuvvetler Macaristan'a kaydırıldı. Fakat Barbaros'un bunu fırsat bilerek ülkeyi yakıp yıkacağından endişe eden İspanya Kralı, Tlemsen Beyi'ni Barbaros aleyhine kışkırtarak Barbaros'u bu işle meşgul etmek istedi. Barbaros asi olan Tlemsen Beyi'nin üzerine yürüyüp hizaya getirirken Deli Mehmed Reis'i de 40 gemiyle Akdeniz seferine gönderdi. Yolda 35 gemiden oluşan yeni hazırlanmış İspanyol Donanması'na raslayan levendler girdikleri kanlı çatışmalar sonunda 6'sı kaçan düşman gemilerinden 29'unu ele geçirdiler. Bu büyük Türk zaferi, Barselona'da haber kendisine ulaşan Şarlken'de büyük bir üzüntüye sebep oldu. Bu zaferden cesaret alan Endülüslüler de İspanyollar'a karşı ayaklandılar. Dağlardan inen 80.000 Endülüslü, İspanyolların büyük ordularını perişan etti. Barbaros İspanya'da başlayan Endülüs ayaklanmasını haber alır almaz Deli Mehmed Reis'i 36 gemiyle destek için gönderdi. Bu; Endülüslüleri kurtarmak için yardıma giden 21. Türk Donanması'ydı. Barbaros ve levendleri yaptıkları 21 Endülüs seferinde 70.000 Endülüslü'yü İspanyol zulmünden kurtarıp Kuzey Afrika'ya taşıdılar. Bu arada esir durumundaki Andrea Doria fidye ile serbest bırakılarak İspanyollar'a teslim edildi. İspanya yakasına ulaşan Andrea Doria yeniden İspanya donanma komutanlığına getirildi.
Kanuni Sultan Süleyman da Osmanlı Donanma komutanlığına getirmek için Barbaros'u İstanbul'a çağırınca, Cezayir'i Hasan Reis'in idaresine bırakan Barbaros 20 kadırga ile hareket etti. Yolda, Tunus'dan kaçmış olan 1 gemideki 300 esiri -kaçarken çaldıkları mallarla birlikte- Trapane Körfezi'nde ele geçirdi. Buradan Preveze'ye geçip, 3 gün kaldıktan sonra beraberindeki 19 büyük Reisiyle birlikte 27 Aralık 1533 günü İstanbul'a vardı. Kışa rağmen kıyılara doluşmuş yaklaşık 200.000 İstanbullu'nun sevinç gösterileri arasında Galata önüne demir atarak maiyetiyle birlikte karaya çıktı. Düzenlenen muhteşem bir zafer alayıyla Topkapı Sarayı'na gitti ve bir gün sonra Padişah tarafından huzura kabul edildi. Padişah, Divan-ı Hümayun'u toplayarak bütün vezirlerin huzurunda Barbaros Hayreddin Paşa'yı dünyanın en büyük donanmasının başına geçirerek Kaptan-ı Derya’lığa (Deniz Kuvvetleri Komutanlığına) atadı. (6 Nisan 1534) Barbaros'un Osmanlı Devleti'nin Kaptan-ı Derya’lığına atanması İspanya'da büyük korkuya sebep oldu. 1534'ün Ağustos'unda 80 parça gemi ve 8.000 savaşçıdan oluşan donanması ile Akdeniz'e açılan Barbaros Messina Boğazı'nın İtalya yakasındaki Reggio Limanı ile Sicilya Adası yakasındaki Messina Limanı'nı ele geçirdi. Zengin bir kale olan Arçile'yi yağma etti. Santa Luka, Sidraro, Fondi ve İsperlonga şehir ve kalelerini zapt ve tahrip etti. Toplam 18 kale fetheden Barbaros, kale anahtarlarını, 16.000 esir ve 425 sandık ganimet eşyasını 40 kadırgayla İstanbul’a gönderdi. İtalya'nın güney sahillerini vurup Sardunya Adası'na çıkarak büyük savaşlar yaptı.
Haçlılar üzerinde yeteri kadar korku uyandırdıktan sonra korsanlığa ilk başladığı yer olan Tunus üzerine yürüdü. Asi Tunus Beyi tacı-tahtı bırakıp çöllere kaçtı. Halk-ül Va'd Kalesi de dahil bütün ülkeyi ele geçirdi. (22 Ağustos 1534) Kaptan-ı Deryalık ve Cezayir Beylerbeyliği'ne ek olarak Divan-ı Hümayun tarafından Tunus Beylerbeyliği makamına da vekaleten atandı. Bunun üzerine Tunus Beyi İspanya Kralı'ndan yardım istedi. Kışı hazırlık yaparak geçiren Barbaros bazı gemilerini Batı Akdeniz’deki İspanyol ülkelerini vurmaya gönderdi. Sardunya kıyılarına gönderdiği bir filo 12.000 duka altını, 475 seçkin esir ve birçok ganimetle geri döndü. Sonunda İspanyol Kuvvetleri Kral Karlos’un bizzat başında bulunduğu büyük bir donanmayla Tunus önlerinde göründü. (1535) 300 gemilik donanma, Kral Karlos’un liderliğinde İspanya, Almanya, Napoli, Ceneviz, Malta ve Hollanda'dan gelen on binlerce askerden oluşmaktaydı. Savaş Halk-ül Va'd'de başladı. Sinan Reis'in liderliğinde Halk-ül Va'd Kalesi'nden düşmana karşı yapılan 3 harekatta toplam 6.000 düşman askeri öldürüldü. Ölenler arasında İspanya'nın en önemli komutanlarından Sarno Dukası ve Mondeia Markisi de bulunmaktaydı. İstanbul'dan Donanmay-ı Hümayun'un yardıma yetişip iki ateş arasında kalmaktan endişe eden Kral ve Andrea Doria Halk-ül Va'd'i düşürmek için büyük zayiatı göze alıyorlardı. 1 haftalık bir gecikmeyle Tunus Beyi Mevlay Hasan da 60.000 atlı ile İspanya Kralı'na katıldı. Halk-ül Va'd Kalesi bu büyük kuşatmaya 1 ay dayandıktan sonra düşünce, levendlerden sağ kalanlar Sinan Reis'le beraber Tunus'a gittiler. Levendlerin ardından İspanyollar da Mevlay Hasan'la birlikte Tunus'a gelince gönüllü yerli askerler ihanet ederek Barbaros'dan ayrıldılar. Bu arada mahzenlerdeki 10.000 Hristiyan esir de zincirlerinden boşalıp serbest kaldılar. Onbinlerce düşmanın kılıçtan geçirildiği şehirde ayaklanmalar da baş gösterince 15.000'den fazla levendin şehit olduğu büyük savaş sonrası öcünü alma sözü veren Barbaros Tunus hazinesinin değerli parçalarını yanına aldırdı ve kalan 7.200 levendiyle korkunç bir yarma harekatı yaparak çekilmeye başladı. (21 Temmuz 1535) Düşmanların kalbini titreten "Allah Allah" sadalarıyla yeri göğü inleterek Sicilya’nın güneybatısındaki Bâbüzzünnap Limanı'na geldiler. Burada kendilerini bekleyen 14 kadırgaya ulaştıklarında büyük denizci Aydın Reis boğularak şehit oldu. Yarma harekatında levendlerin yarıya yakını da şehit olduklarından, Barbaros'la beraber ancak birkaç bin levend sağ kalmıştı. Tunus'a giren Haçlı ordusu Barbaros'u ele geçirememenin öfkesiyle şehri günlerce yağma ederek 30.000 Tunuslu'yu katletti, 10.000 kadın ve çocuğu da esir aldı. Camiler, medreseler, türbeler tahrip edildi. Saraylar yağmalandı. Kütüphanelerdeki on binlerce el yazması kitap yakıldı. En nadir sanat eserleri yok edildi. Tunus çevresi İspanyol himayesinde, yine Hafsîler'in eline düşerken ülkenin güneyi ve bütün doğu kıyıları ise hâlâ Barbaros'un elinde bulunmaktaydı.
Verdiği büyük kayıplara içi yanan Barbaros Bâbüzzünnap halkının iltifatlarıyla kışı burada geçirdikten sonra baharda Sebte Boğazı’ndan Okyanus’a açılıp Portekiz’in güneyindeki Faro önlerinde Hindistan’dan dönmekte olan ve hayatında ele geçirdiği en zengin ganimetle yüklü bir Portekiz gemisini, içindeki 76 top, 300 tayfa, 36.000 altın, 200 kilo altın tozu ve çok sayıda değerli eşya ile birlikte kolayca ele geçirerek halkın sevgi gösterileri arasında Cezayir'e girdi. Bir süre sonra 21 gemilik bir donanma ile denizlere açılarak İspanya kıyılarına baskınlar yapan Barbaros Hayreddin Paşa Minorka ve Mayorka'yı basıp Palma kalesi ve şehrini yağmaladı. Ardından Tunus'un işgalinde görev almış ve içinde Tunus'daki savaşta esir edilmiş 700 levendin de bulunduğu 12 İspanyol gemisini Porto Magon Limanı'nda ele geçirdi. Karşısında 700 levendini görünce yaşadığı büyük sevinci "İspanya'yı alsaydım bu kadar sevinmezdim" diye ifade eden Barbaros tacını göklere atarak şükür secdesine kapandı. Yola çıkan gemilerde levendlerine büyük ziyafetler veren Barbaros ele geçirdiği toplam 5.500 esirle birlikte Cezayir'e döndü. "Tunus'u alıp Barbaros'u kaçırdım" edasıyla her yıl düzenlenen "Papa huzurunda günah çıkarma merasimi" için gurur ve gösterişle Rumpapa'ya giden İspanya Kralı'nın sevinci Hayreddin Paşa'nın bu yeni darbeleriyle kursağında kaldı. Haber kendisine ulaşınca, Krala Taç giydirmekten vaz geçen Papa "Barbaros'un Tunus'dan giderken hazineyi de götürmesi sebebiyle kuru kuruya Tunus'un alınmasının bir başarı olmadığını, ancak Barbaros'un başının kesilip Cezayir'in alınması durumunda" azizlerin Taç giydirilmesine müsaade ettiklerini söyleyerek Kral'ı hüsran içinde geri gönderdi.
Kanuni Sultan Süleyman'ın Barbaros'u İstanbul'a çağıran emri Cezayir'e ulaşınca 3 gün büyük ziyafetler veren Barbaros yerine Hasan Reis'i tayin edip, donanması ve tıka basa dolu devlet hazinesiyle birlikte ülkeyi kendisine teslim etti. Levendlerine ve halkına nasihatlarda bulunduktan sonra som sırmalı sancaklar çektirdiği güneş altında parıldayan altın yaldızlı gemilerine binerek Cezayir'den İstanbul'a hareket etti. Bu Barbaros'un Cezayir'i son görüşüydü. Koca Reis gemisi hareket edince geriye dönüp yaşlı gözlerle Cezayir'i seyrederek: "Yürü koca Sultan Cezayir! Seni gayri son görüşümüzdür. Kendi isteğimle olaydı, bir saat senden ayrılmazdım. Cihad yurdu sensin, serhadlerin sonu sensin. Dilerim Allah'dan kıyamete kadar nâm ü şânın dillerde destan olsun. Düşmanların senden kanlar kuşansın, denizde ve karada cümlesinin üzerine muzaffer olasın!" diye dua edip ağlaya ağlaya Cezayir'den uzaklaştı. 19. gün İstanbul'a ulaşan Barbaros Padişah'ın huzuruna çıktı. Sultan Süleyman'ın "Mücahit Lalam" diye kendisini onurlandırdığı Barbaros karşılaştığı iltifatların ardından baş başa kaldıkları bir mecliste son olayları ve yapılacakları Padişah'la görüştükten sonra Tersane Başmühendisi’ni çağırtarak 30 yeni gemi yapılmasını emretti. Bahar gelince de Osmanlı'nın karadan başlattığı Arnavutluk seferinde orduya denizden destek olmak için Padişah'ın emriyle Adriyatik Denizi’ne girdi. Fakat Mustafa ve Hüsrev Paşa haber göndererek Barbaros'dan askerleriyle karaya çıkıp saldırıya karadan destek olmasını istediler. Barbaros ise donanma askerinin karaya çıkmasının deniz usullerine aykırı olduğunu, ayrıca Padişah'ın kendisini denizde görevlendirdiğini bildirerek teklifi kabul etmedi. Fakat Arnavutlar Venedikliler'e çoktan haber uçurup Barbaros'un karaya çıkacağını ispiyonladılar. Bunu duyan Venedik donanması heyecanla "Şimdi bittin Barbaros" diye derhal harekete geçti. Yaşayacağı zaferin müjdesini uykusunda alan Barbaros uyanıp rüyasını bir hocaefendiye tabir ettirirken ufukta da Venedik Donanması göründü. Kahkahalar ve alaylarla iyice yaklaşan düşmana oyun oynayan Barbaros levendlerin karaya çıktığı izlenimini vermek için gemileri uzun bir süre hareket ettirmedi. Düşman iyice yaklaşınca da hep birlikte sancaklarını çekip, toplarını ateşleyerek düşman gemilerinin içine dalan Türk Donanması 30 gemilik Venedik donanmasından 14'ünü batırıp 16'sını da ele geçirerek şanlı bir şekilde İstanbul'a döndü. Mustafa ve Hüsrev Paşa da hatalarını anlayıp Barbaros'a övgüler yağdırarak bu büyük zafer için Allah'a şükrettiler. Ertesi sabah hatalarının diyetini ödeyerek 35.000 Arnavut'un öldüğü savaş sonunda âsi Arnavutluk'u boyun eğdirip vergiye bağladılar.
Osmanlı Devleti'ne -denizlerdeki üstünlüğünün bir sonucu olarak- dünyanın çeşitli büyük devletlerinden çeşitli gerekçelerle yardım talepleri geliyordu. Bu doğrultuda büyük Hind hükümdarlarından Bahadır Şah da Osmanlı Padişahı'na -Hint Denizi'nden Portekiz gemilerinin temizlenmesi ricasıyla- çok değerli bir hazine gönderdi. Hazineyi İstanbul'a getirmekte olan Salih Reis komutasındaki 20 kadırgaya baskın yaparak ele geçirmek hülyasıyla yola çıkan Andrea Doria, Barbaros'un 40 gemiyle Salih Reis'i korumak için gelmekte olduğunu haber alınca hemen uzaklaşarak ortadan kayboldu. Hazine İstanbul'a sağ salim teslim edildikten sonra Venedikliler’den Syra, Loura, Pathmos, Nio, Stampalie, Egine(Ekin), Paros, Anti-Paros, Tine adaları da dahil toplam 28 ada ve 7 kale fethederek Osmanlı Devleti'ne bağlayan Barbaros, Naxos(Nakşe) adasındaki dukalığı da boyun eğdirip vergiye bağladı. Çerigo (Çuha) Adası ile Girit Adası'nda 80 köy basıp buradaki bazı kalelerle birlikte Kerpe ve Kaşot Adasını da fethederek harekatlarda ele geçirdiği 20.000 esiri İstanbul’a gönderdi. Venedik'in Adalar(Ege) Denizi ile alakasının tamamıyla kesilmesinden sonra başta İspanya, Almanya, Venedik, Ceneviz, Papalık, Floransa, Portekiz ve Malta gemilerinden oluşan "Müttefik Avrupa Donanması" 308’i savaş, 300'ü de yük ve taşıt gemisi olmak üzere toplam 608 gemilik dev bir donanma ile 22 Eylül'de Korfu Adası'nda toplandı. Bütün Avrupa donanmalarının Andrea Doria’nın idaresinde toplandığını haber alan Barbaros 20 kadırgayla Turgut Reis’i keşfe gönderdi ise de onu beklemeyerek Mora’nın güneyinden dolaşıp Modon’a gitti ve durumu bizzat görerek Arta Körfezi’ne girdi. Avrupa donanmalarının bir araya gelerek oluşturduğu ve adeta yüzen bir şehri andıran bu büyük donanmanın kürek çeken onbinlerce forsasından başka 60.000 asker ve 2.500 topu bulunmaktaydı. Gözler daha önce denizlerde böyle büyük bir olaya hiç şahit olmamıştı. Çokluklarına güvenerek savaşı kazanacaklarına kesin gözüyle bakan batılı krallar, hangi Türk ülkesinin kime ait olacağını çoktan kararlaştırmış ve kendi aralarında pay etmişlerdi bile!
Tarihin en büyük deniz savaşı, Andrea Doria komutasındaki "Müttefik Avrupa Donanması"nın harekete geçerek Türkler'in elindeki Preveze Kalesi'ni kuşatmasıyla fiilen başladı. Kale, Arta Körfezi'nin girişine hakim ve kuzeybatı ucunda bunmaktaydı. Preveze Kalesi'ndeki Türk toplarını susturmadan -ki bu çok zor bir işti- hiç bir düşman gemisi Arta Körfezi’ne giremezdi. Bunu gören Andrea Doria, Osmanlı Donanması'nı dışarıya çekebilmek için 25 Eylül 1538'de bir kısım kuvvetlerini ileri sürdü. Kısa süren bir çatışmanın ardından, bu gemilerin geri dönmesinden sonra, Doria, hem Barbaros'u kendisini takibe zorlamak, hem de muhtemel bir fırtınaya karşı Levkas ve Magenisi Adacıkları arasına sığınabilmek için 27 Eylül 1538'de Preveze açıklarına demirledi. Barbaros'un emriyle harekete geçen 122 gemi ve 20.000 askerden oluşan Türk Donanması, tabıl ve nakkareler çalıp, Preveze boğazından şanlı bir şekilde çıkarak Haçlı donanmasına meydan okudu. 6 mil açıldıktan sonra hilal şeklinde dizilerek savaş düzenini alan Türk gemileri başlarında bulunan üçer topu ateşleyerek düşmana saldırdılar. Şaşkına dönan Andrea Doria yanlış bir manevrayla donanmasını zor duruma sokunca Barbaros hemen 40 gemilik bir filoyu ileri sürüp, Haçlı donanmasını ikiye bölmek istedi. Tehlikeli gidişatı gören Doria donanmasını derhal Korfu istikametine çekti. Karanlık bastırınca düşmanı izleyemeyen Türk donanması da Preveze önlerinde mevzilendi. Barbaros gece yarısı Reisleri ile savaş düzenini görüşmek üzere Harp Divanı’nı topladı. Harp Divanı'nda bütün reisler, Barbaros'un tabiriyle Turgut Reis gibi en cüretkarları ve Salih Reis gibi en zekileri bile bu kadar üstün düşmanla savaşılamayacağını, düşman çekilip gidene kadar körfezde kalınmasını istediler. Barbaros Hayreddin Paşa bu fikre katılmadı, çünkü düşman gemilerinin, sayıca çok ve bazılarının çok büyük olmasına rağmen, kendi gemilerinin çevikliği ve levendlerinin gözüpek oluşuna güvendiği gibi, müttefik filosunun birbirinin dilinden bile anlamayan, aralarında disiplin ve beraberliğin sağlanamadığı personelden kurulu olduğunu da biliyordu. Ona göre, Andrea Doria, donanmasının bir kanadına bile hakim değildi. Türk donanmasının bir diğer üstün tarafı da, toplarının daha uzun menzilli olmasıydı.
En ince detaya kadar her şeyi gözden geçiren Barbaros, kararını vererek donanmasını gece yarısından sonra harekete geçirdi. Sabahın ilk ışıkları etrafı aydınlatırken Türkler'in gelmekte olduğunu gören Haçlı donanması, Barbaros'un bu büyük kuvvete rağmen gösterdiği cüret ve cesarete şaşırıp, korkuya kapıldı. Derhal harp meclisini toplayan Doria hücum etmeye taraftar olmamasına rağmen filo komutanlarının karşı çıkmaları üzerine savaşa mecbur kalarak, donanmasını Preveze üzerine harekete geçirdi. Barbaros Hayreddin Paşa ortasında ve başında bulunduğu donanmasını hilal şeklinde dizdirerek savaş düzenine geçti. Orta kanatta Sinan Reis, Cafer Reis ve Şaban Reis, sağ kanatta Salih Reis, sol kanatta da Seydi Ali Reis bulunuyordu. Arka tarafında bulunan filoya ise Turgut Reis komuta ediyor, Murat Reis, Güzelce Mehmet Reis ve Sadık Reis de bu filoda bulunuyordu. Osmanlı gemilerinin tek hat halinde dizilmesine rağmen, müttefik gemileri büyüklüklerine göre arka arkaya üç hat halinde dizilmişlerdi. Bu hattın ilki büyük kalyonlar ve karakalardan, ikincisi kadırgalardan, üçüncüsü de küçük gemilerden meydana geliyordu. Öndeki kalyon ve karakalardan kurulu ağır filo bir çeşit siper görevi görüyordu. Andrea Doria birinci saftaki bu büyük gemileri kendisine siper alıp savaşı ikinci safta yönetiyordu. Haçlı donanmasındaki İspanya-Portekiz kalyonlarına Franco Doria, Venedik kalyonlarına Alessandro Condalmiero, Venedik kadırgalarına Vincenzo Capello ve Papalık filosuna Aquilea Patriği Marco Grimani komuta ediyordu. Amiral gemisinde ise Kara Kuvvetleri Komutanı General Fernando de Gonzaga bulunuyodu.
Preveze açıklarında her iki tarafın donanması kendi savaş düzenleri içinde birbirlerine doğru yaklaşırken, kuzeyden çok sert bir şekilde esen rüzgar Türk donanmasının aleyhine cereyan ediyordu. Rüzgar, Haçlı Donanması'nın arkasından kuvvetle eserken Osmanlı Donanması'na adım atma fırsatı vermiyordu. Ters esen rüzgar sebebiyle donanmanın moralinin sarsıldığını gören Barbaros iki ayet yazdırıp gemisinin iki tarafına bıraktı ve az sonra da rüzgar dinerek Türk Donanması lehine esmeye başladı. Rüzgarın ters dönmesiyle yalnız yelkenle hareket edebilen Haçlı Donanması'nın ön saftaki ağır gemileri hareketsiz kalınca Andrea Doria, öndeki büyük gemilerden şiddetli bir top ateşine başladı. Fakat kalyonlardaki büyük topların menzili kısa olduğundan, bütün mermiler denize düşüyordu. Barbaros da hücum emri verince Türk Donanması boru, nakkare ve askerin "Allah Allah" sesleri arasında ihtişamla ilerlemeye başladı ve uzun menzilli toplarıyla düşmanın büyük gemilerini delik deşik etti. Arka saftaki düşman kadırgaları Andrea Doria komutasında ileri çıktıysa da dayanamayıp kalyonların gerisine çekildiler. Düşmanın çevirme hareketleri, Türk Donanması'nın gayet seri ve yerinde yaptığı manevralar sebebiyle işe yaramadı. Yaşanan çatışmaların ardından Haçlı gemilerinde kumanda birliği kalmayınca Barbaros, ihtiyattaki Turgut Reis'e düşmanın arkasını çevirme emrini verdi. İki ateş arasında kalıp kayıpları artan Andrea Doria, kaçmaktan başka çare bulamadı. Akşam karanlığı basarken, takipten kurtulmak için bütün gemilerin fenerlerini söndürttü. İki taraftan toplam 120.000 kişinin katıldığı savaş sonunda düşman gemilerinden 128 tanesi batırılırken, 29'u da 2.775 personeliyle birlikte esir edildi. Hiçbir gemisini kaybetmeyen Türk donanmasının kaybı ise 400 şehit ve 800 yaralıdan ibaretti. (Preveze Zaferi 27 Eylül 1538)
Birleşik Avrupa donanmalarına karşı kazanılan dünya tarihinin bu en görkemli deniz zaferinin müjdesi İstanbul'a ulaşınca Fetihname'yi dîvânla birlikte ayakta dinleyen Kanuni Sultan Süleyman, dört bir yana fetihnameler yollatarak üzerinde güneşin batmadığı bütün ülkelerinde -zaferin şerefine- şenlikler yapılmasını emretti. Donanmay-ı Hümayûn’la muzaffer bir şekilde İstanbul'a ulaşan Kaptan-ı Derya Barbaros Hayreddin Paşa hususi bir mecliste günlerce padişahla baş başa kalarak zaferin ayrıntılarını kendilerine anlattı.
Preveze zaferinden bir yıl sonra Barbaros'un yardımcısı Hasan Reis ile Turgut Reis, Nova Kalesi'ni alarak Venedik'i barış yapmaya zorladılar. Birçok adasını ve kalesini Osmanlı'ya bırakan Venedik ayrıca 300.000 altınlık ağır bir de tazminat ödemek zorunda kaldı. Böylece Akdeniz'deki düşman varlığı bitirilmiş ve Osmanlı hakimiyeti tamamlanmış oldu. Bu arada Hasan Reis önderliğindeki levendlerin Cebelitarık Kalesi'ni ele geçirerek Cezayir'deki Türk sınırını İspanya topraklarının burnunun dibine kadar yaklaştırmasıyla çılgına dönen İspanyollar Cezayir'e çıkarma yapmak için hazırlıklara başladılar. Çıkış yolu bulamayan İmparator Şarlken, Barbaros'u bütün Kuzey Afrika topraklarının hükümdarı olarak tanımak ve yıllık vergi vermek vaadiyle Padişah'a karşı ihanete teşvik etti. Tükenmişliğin ifadesi ve çaresizliğin son noktası olan bu gülünç teklifin Barbaros tarafından yüzsüz yüzlerine çarpılarak şiddetle reddedilmesi üzerine Preveze'nin intikamını almak için 1541 yılında bizzat İmparator Şarlken komutasında, Andrea Doria ile birlikte İspanyol, Alman, İtalyan, Flaman ve Maltalı asilzadelerinin en büyükleri, 36.230 savaşçı ve 4.000 safkan süvari atdan oluşan 516 gemilik Birleşik Avrupa Donanması'yla Cezayir önlerine geldiler. 1.000'i Türk olmak üzere toplam 9.000 askeri bulunan Barbaros'un vekili Hasan Reis işi sabaha bırakmayarak düşman üzerine bir gece baskını düzenledi. Yağan yumurta büyüklüğünde dolu, yağmur ve fırtınayla beraber kalkan kılıçlarla Cezayir sahilleri kilometrelerce binlerce ceset, hayvan leşleri ve parçalanmış gemi enkazları ile doldu. Düşmanın birbirini çiğneyip kaçıştığını görerek cesaretlenen yerli Arap halktan binlercesi de savaşa katılmıştı. Boğulan, öldürülen ve esir edilen düşman sayısı 20.000'i buldu. (24 Ekim 1541) Haçlılar, en küçük ağırlıklarını bile gemilerine bindiremeden kaçtıklarından elde edilen bu ganimetlerle Cezayir kat kat daha zenginleşti. Generaller, amiraller, dukalar, prensler, kontlar, şövalyeler ve Cezayir’in fethini görmek için gelen Avrupa saraylarının en asil kadın ve kızları esir edildi. İspanya ve İtalya limanları, Türk Kılıçları'ndan geriye kalan haçlı artıklarıyla dolup taştıkça iyi haber yüzü görmeyen Avrupa bir kez daha buhranla sarsıldı. Avrupa'nın yarısına sahip, dünyanın en büyük hristiyan devleti İspanya'nın İmparatoru Şarlken, bir avuç levendin koruduğu Cezayir’den kaçarken, başındaki tâcı fırlatıp denize attı ve Barbaros'u yenmek bir tarafa, onun bir tek Reis'ini bile mağlup edememenin verdiği eziklik ve utançla, başı eğik ülkesine geri döndü.
Hindistan'ın Osmanlı Devleti'nden Hint Denizi'ndeki Portekiz gemilerinin temizlenmesini rica etmesinden sonra İspanya'nın Avrupa'daki en büyük iki rakibinden biri olan Fransa da, baş edemediği İspanya kuvvetlerine karşı Osmanlı Devleti'nden yardım talep etti. Padişah tarafından bu işle görevlendirilen Barbaros Hayreddin Paşa toplam mürettebatı 30.000'i bulan 150 gemilik dev bir filo ile Fransa'nın Marsilya Limanı'na girdi. (20 Temmuz 1543) Limanda sevinç içinde hazır bulunan devlet erkânı ve binlerce Fransız yardıma gelen Türk gemilerini görkemli törenlerle karşıladılar. Barbaros, mahiyetine Fransa Donanması Amirali Duc D'Enghien'i de alarak Nice şehrini zaptetti. (20 Ağustos 1543) Fakat Fransız donanmasındaki düzensizlik ve barut fıçısından çok şarap fıçısı getirmeleri sebebiyle Fransızlar'dan beklenildiği kadar istifade edilemeyince Türk donanması, Nice'i kurtarmaya gelen Andrea Doria'nın donanması ve Marguis del Vasto'nun ordusunun önünden Toulon'a çekildi. Toulon şehri, Fransa Kralı I. François'in emri ile Türk gemilerinin ihtiyaçlarının karşılamak için Barbaros'un idaresine bırakıldı. Bu süre içinde Fransa'nın Toulon Şehri'ne Osmanlı Bayrağı çekildi ve o yılın vergisi de Türk memurlarına ödendi. Türk Donanması Toulon'da 8 ay kaldı. Bu sırada Salih ve Hasan Reis komutasındaki filolar yaptıkları akınlarla İspanya ve İtalya kıyılarını vurdular. 3 yıldır Cenevizliler’in elinde esir bulunan Turgut Reis'i 3.000 altın karşılığı kurtaran Barbaros İspanyollar'ı da Fransızlar'la Crespy Barışı’nı yapmaya mecbur bıraktı. (1544) Görevini başarıyla tamamlayan Barbaros Fransız hükümetinden Türk Donanması'nın masraflarını karşılatarak törenlerle Toulon şehrinden ayrıldı. Dönüş yolunda Elba Adası'nı basarak, İtalyanlar’ın elinde tutsak bulunan Sinan Reis'in oğlunu kurtardı ve İtalya kıyılarını yağma ederek çok sayıda esir aldı. Bunların bir kısmını Cezayir'e gönderikten sonra İstanbul'a 14.000 esirle geldi. "Fransa Seferi" onbinlerce İstanbullu'nun sevinç gösterileri arasında limana giren Barbaros Hayreddin Paşa'nın son seferi oldu. Şanlı Kaptan-ı Derya son 2 yılını İstanbul'da geçirdi ve Beşiktaş'taki konağında 4 Temmuz 1546 günü Kadir Gecesi'nde vefat etti. Vefatından sonra Cezayir Beylerbeyiliği'ne vekili Hasan Paşa, Kaptan-ı Deryalığa da Sokullu Mehmet Paşa getirildi.
Osmanlı Devleti’nin 19. Kaptan-ı Derya'sı olan Barbaros Hayreddin Paşa 12 sene Kaptan-ı Derya'lık hizmetinde bulunmuş, defalarca keşif ve kerâmetleri görülmüş bir veli, gazi ve mücahit bir kimse idi. Devletin sınırlarını Fas’a kadar uzattı. Beşiktaş’ta bir medrese inşa ettirdi. Serveti ile İstanbul’un bir çok semtine hanlar, hamamlar, konaklar, evler, değirmenler, fırınlar yaptırdı. Zaferlerle dolu savaş hayatında eline hazineler değerinde servet geçtiği halde bunları sürekli dağıtmıştır. Hep şükreden bir kul olan Barbaros Hayreddin Paşa geceyi üçe ayırırdı. Birinci kısmında Kur’an-ı Kerim okur, ikinci kısmında ibadet eder ve üçüncü kısmında da uyurdu.
Barbaros Hayreddin Paşa, kendini denizi seyrederken gören dostlarına "Öldüğüm zaman beni deniz sesi işitilebilecek bir yere defnediniz" diye vasiyet etmiştir. Böylece Beşiktaş'ın boğazı gören -şimdiki iskele önündeki meydanda- Mimar Sinan tarafından yaptırılan türbeye defnedilmiştir. Bütün gayesi Hakk'ın adını denizler ötesi alemlerde bir bayrak gibi dalgalandırmak olan bu büyük reis yardımı da yalnızca Allah'tan beklemekteydi. Sancağında; «Nasr'un minallahi ve fethun kariybun ve beşşiril mü'mi-niyne» (Allah katından bir yardım ve yakın bir fetih vardır. Mü'minlere müjde ver) (Saff Sûresi 13) âyet-i kerimesi yazılıydı. Geriye, Kanuni Sultan Süleyman’ın emriyle yazdırdığı ve başından geçen bütün savaşları ve hatıralarını anlattığı muhteşem bir de kitap bırakmıştır.
O, bugün de deniz kenarındaki türbesinde denizleri dinlemeye devam ederken, yüzyıllar boyunca sefere çıkan donanmalar O'nun türbesi önünden hareket etmiş ve kendisini top atışlarıyla selâmlamışlardır. Ve bugün de Deniz Kuvvetleri'mizin her yıl düzenlediği törenler ve top atışlarıyla Denizlerin Şanlı Pîr'i saygı ve sevgiyle anılmaya, şerefle yâdedilmeye devam edilmektedir. Kabri nur, makamı Cennet olsun. Amin..
Deniz üstünde yürürüz,
Düşmanı arar buluruz,
Öcümüzü komaz, alırız,
Bize "Hayreddinli" derler.
