I. Anafartalar Zaferi
01 Ocak 1970
18 Mart 1915 günü Çanakkale Boğazı’na dayanan İngiliz ve Fransız güçleri altı saat kırk beş dakika sonra yenilgiye uğrayınca, Çanakkale Boğazını denizden geçemeyeceklerini anlayarak karadan saldırı kararına varırlar. 25 Nisan’a kadar plan hazırlayarak saldırıya geçmeyi düşünmektedirler.
Mustafa Kemal, düşmanın nereden saldıracağını anlamış hazırlıklarını yapmaktadır. Ne var ki, o sıralar Osmanlı Ordusunda üst düzey görevlere getirilmiş Alman komutanlarından biri olan Mareşal Liman Von Sanders ordunun geri çekilmesini istemektedir. Her konuda üsteleyerek kendisi gibi bir Alman olan Albay Keninkser’i Yarbay Mustafa Kemal’in yerine getirmek ister. Mustafa Kemal komutayı Albay Keninkser’e bırakmaz. Bu kez Esat Paşa Albay Keninkser ile birlikte komutayı almak üzere gönderilir. Mustafa Kemal’in yanıtı değişmez. Şaşırarak nedenini soran Esat Paşa’ya Mustafa Kemal’in yanıtı şudur:
“Bu durumda tümen geri çekilmez. Yapılacak tek şey taarruza(saldırıya) geçip düşmanı geri çevirmektir. Güçlerimizi geri çekmek; yenilmek, denize dökülmektir. Bu yüzden tek seçeneğimiz vardır. Taarruz...”
Esat Paşa bu cevap üzerine başarılar dileyerek Alman subayıyla birlikte karargaha döner.
25 Nisan 1915 günü sabahında Mustafa Kemal, Süvari Birliğini Kocaçimen tepesine gönderir. O sırada itilaf devletlerinin saldırısı başlamıştır. Çok geçmeden Arıburnu’ndan yardım isteği ulaşır M. Kemal’e. Emrindeki 57. Alayla birlikte Kocaçimen tepesine oradan da Conkbayırı’na gider. Orada kimi erlerin kendi birliğinde olmamalarına karşın, kaçtıklarını görüp nedenini sorunca; düşmanın geldiği yanıtını alır. Gerçekten de düşman 261 rakımlı tepeye yaklaşmıştır. Askerlere düşmandan kaçılmayacağını söyleyerek süngü taktırıp yere yatırır. Bu durumu gören düşman askerleri de süngü takıp yere yatarak oldukları yerde kalırlar. 57. Alay da tam o sırada yetişir. Ve sabah saat 10’da Mustafa Kemal taarruz emrini verir. Çevresinde topladığı subaylara da şöyle söyler:
“Ben size taarruz emretmiyorum ölmeyi emrediyorum... Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde, yerimizi başka güçler ve başka kumandanlar alabilir...”
İşte savaş böyle başlar, bir ölüm kalım savaşı. İtilaf birlikleri dayanamayarak geri çekilir. 57. Alayımız pek çok şehit verir; ama zafer kazanılmıştır. Buna rağmen itilaf kuvvetleri hala saldırmak düşüncesindedirler. O gece (25-26 Nisan 1915) itilaf kuvvetleri Arıburnu’na 5 İngiliz tümeni çıkarmıştır. Erlerimizin ne yiyecekleri ne de giyecekleri vardır. Emrindeki az sayıda ve yeterli donanımı olmayan birlikleriyle Mustafa Kemal yine “taarruz”a geçer. Ve 26 Nisan günü sonunda itilaf birliklerini durdurur. 27 Nisan’da yardıma gelen iki alayla yeniden saldırıya geçer. Ve o gün Kemalyeri’nde şunları görür: Düşman askerlerinin çoğu ellerini havaya kaldırıp mendiller sallayarak teslim olurlar. Arıburnu savaşını yönettiği bu yere “KEMALYERİ” düşmandan aldığı yere de “CESARETTEPE” adı verilmiştir.
