Yöneticilerin tahrik ve basiretsizliği yüzünden büyüyen olaylardan sonra meydan savaş alanı gibi. Üç dört tanesi belediye otobüsü ve büyük araç olmak üzere en az yirmi aracın yanmış iskeleti duruyor. Taksim’e çıkan bütün cadde ve sokaklara bariyerler kurulmuş, trafik işlemiyor. Ara sokaklarda da tahrip edilen araçlar var. Kaldırım taşları sökülmüş. Üsküdar Balaban’da bir zamanlar etrafına kadınların yaklaşamadığı yeniçeri odaları gibi, resmî üniformalarla gelen geçene bıçkın bakışlar fırlatılan, yalnız dolaşan kadın ve kızların kimlik sorma bahanesiyle rahatsız edildiği Gezi Parkı’nın girişinde zapt edip yuvalandıkları polis noktası yerle bir edilmiş.
Belediye istese ortalığı on dakikada tertemiz eder ve hayat normal akışına döner. Polis çekilmiş, devlet meydanı terk etmiş. Etrafta gösterici olmadığı halde saatlerdir enkaza ve bariyerlere hiç dokunulmuyor. Alçaklık kana işlemiş bir kere. Vatandaş mağdur olsun, göstericilere öfke duysun. Ama kazın ayağı öyle değil. Vatandaş elde tencere tava protesto ederek kimi haksız bulduğunu açıkça ortaya koyuyor. Kanaatimiz odur ki, korunması ve yok edilmemesi gereken o yeşil alana artık değil AVM yapmak, çivi bile çakamazlar.
Zalim Nemrut’u helâk eden tek kanatlı topal bir sivrisinekti. Modern Nemrut’ları da elsiz ayaksız, dilsiz hareketsiz üç tane ağaç yerle yeksan edecek gibi duruyor. İnsanların, muhalefetin, teşkilâtların yenemediği zulüm kalelerini ibret için nebatat vasıtasıyla yıktırmak elbette Cenab-ı Allah’ın kudretindedir.
Cuma günü evine ekmek götürme telâşındaki sade vatandaş sıfatıyla Taksim’den Kabataş’a kadar biz de biber gazından nasiplendik. Ne komünistlerin dayakları, ne asker jopları bu kadar zora gitmemiştir. Komünistlerden yediğimiz, attıklarımızla mahsuplaşır. Onların yine az çok yerli tarafları vardı. Mehmetçik ne kadar gaddar davransa da birinden olmazsa diğerinin bir tarafından ortak nokta yakalamak mümkündü. Bunlar yaratık gibi. İnsan desen insan değil. Vücudu insan azmanı gibi kocaman, ama beyin ve kalpleri gelişmemiş. Elleri tüfekli, belleri tabancalı, kelepçeli, kalkanlı, maskeli acaip mâhluklar. Biber gazı mermisini aşırtma usulüyle değil, hedef alarak direk vatandaşa atıyorlar. Gümüşssuyu Asker Hastanesi’nde askerle de tartışmışlar. Bir artist, bir dahaki sefere buraya gaz bombası bırakacağım demiş, asker de, siz gaz bombası atarsanız biz de bir şeyler atarız diye karşılık vermiş. Eceli gelen it bu defa cami duvarını şaşırmış, asker hastanesini bulmuş anlaşılan.
Elbet bir gün bunları vatandaşın üzerine saldırtanlara o biber gazlarını içiren çıkar. Tazyikli suyla yerden ayağını kesip havaya fırlattıkları insanların ahı yanlarına kâr kalmaz.
Şu an itibariyle komünist de olsa, homo da olsa, sevgenç de olsa tepkisini korkusuzca dile getirenlere saygı duymaktan ve zulmün inattan vazgeçip, hasarın daha da büyümesine sebep olmadan aklını başını devşirmesini dilemekten başka bize bir şey düşmüyor.
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
