SİTAYİŞ-İ SAHİB-İ HİLAL EMİR-İ AZİM TÜRKEŞ SEYYAH-I FAKİR EVLİYA ÇELEBİ (DİLAVER CEBECİ)
01 Ocak 1970
Muhterem okuyucularım, merhum Alparslan Türkeş için yazmış olduğum bu yazı 14 Eylül 1970 tarihinde DEVLET gazetesinden neşredilmişti. Aziz hatırasına hürmeten yeniden neşrediyorum. Tâbe serâh..Ol Keremkâr ü Lâtif ü Rahman yüce Tealâ, padişahlar, emîrler, hakanlar yaratmış ve lâkin sana BAŞBUĞluk müyesser kılmış. Alparslan'ı meydan-i Malazgirt'te Diyojen'e muzaffer kılmış, mızrağının temrenin sivridüben kâfirin zırhın delmiş, dahî sahipsiz Türk'e vü Anadolu'ya ümîd yapup, kâfirin kalbine havf salmış. Gelmiş geçmiş cümle cündî vakarına yetemez, kemânkeşler, dilâverler elin tutamaz. Battal Gâzinün pâyı zemini delerdi, senin pâyın âlemi yerinden oynatur. Nice boylu poslu leventler boyların bir mahall-i muayyende gösterürdi; senim kaddin yedi iklimde âlem misâl görünür. En bahâdır emîrler "Haydi" dise, ardınca üç yüz hezâr bahâdır giderdi; senin "Haydi" dimeden baş feda idecek milyonla serdengeçti emrine âmâdedür. Pes imdi, şol âlem üzre Türk'e zebân olasın, müebbeden ufk-i vatanda tâbân olasın. Cümler şîrler kuvve-i destinde cem ola, düşmenlerin boynu şemşîrine yem ola. Muârızlar, münafıklar kiyl ü kaal ile vakit geçürürken Allah senin yüzün zafere müteveccih kılmışdur. Her kande bulundunsa dâim üst oldun; hakkın düşmanına Aslan, hakikat ehline dost oldun. Murad itdüler kim seni vatandan ebediyyen cüdâ kılalar. Ânın içün diyâr-i Hinde nefy itdüler.
Senin vatan muhabbetin galib gelüben onca ebhârin mâverâsından yine geldi. Ol kadar fâtihsin kim ger diyâr-i Hindde kalsan, cümle racalar hâk-i pâyine düşüb, "meded kurtar bizi" deyü orduna çeri yazılurdı. Bu ne ihtişâm, bu ne kudret, bu ne tâlih kim seni, "Gökte bir hilâl, lâkin ânin bayrağında üç hilâl vardur" deyü vasfeylerler. Ger Mirrih, Zü tavaf iderler. Cümle siyaset üstazların ü hatiblerün dillerin bend idüb, anlara hadlerin bildirdün. Senin kürsün dürr ü yâkut ile müzeyyen ü arşa uzanan bir kürsüdür kim ol münâfıkların destleri âna yetemez. Râhin yitirmiş şol millete yol gösterüb, Gordion düğümü gibi mesâili hâll idüb, manaya teşne ehalinün derdin bilüb arif oldun. Sana bir ZARF ile iftira itdüler, lâkin ol şom ağızların yüzün kara çıkarub, sadrındaki îmânın "İ"sin "R" ile "F" arasına koyup, ZARİF oldun. Kalbinde âteş-i Tûrân yanardı kim moskofa esir olan etrâki salaha erişdürmek için zindanlarda kaldın. Lâkin zincir-i esâret ol âteş-i suzanı söğündüremedi. Karanlıklar seni mefkûrenden döndüremedi. Kilâb-i zulm şol fânî dünyada "bed mâye" deyü nâm virdüler, sen dahî şân ü şöhret içre pâyidâr oldun. İmdi, rûy-i zemînde ne kadar etrâk var ise yolun gözler. Dîdeleri yaşlı kızlar ü pîrler, yiğitler seni gözler. Taşkentde, Buhârada, Kerkükde arslan gibi simân ecdadın ile yan yana durur. Dilerim Allah'tan kim cümle mazluma muîn olasın. Şol mefkûre-i muazzaman ile ulu devlet bulasın. Düşmen-i dîn ü hân-i vatan pençe-i kahrinda telef olalar.
Oğuz, Kırgız, Kazak, Özbek sâye-i sancağında neşet bulalar. Ey ümîd-i Tûrân ü cihângîr-i müstakbel ü şâhenşâh-i cihân ü meşhur-i zemân, Seyyâh-i Fakîr dahî muhabbetinden nârâ düşüb vasfın harâreti ile destlerinden bûs ider.
(Kelimeler;Sitâyiş : Övgü/Se hilâl : Üç hilâl / Emîr-i azîm : Büyük komutan-Cündî: İyi ata binen asker/Kemân-keş : Okçu/Kadd : Boy/Zebân : Dil-Tâbân : Parlama/Kiyl ü kaal : Dedikodu/Cüdâ : Ayrı-Nefy:Sürgün/Ebhâr : Denizler/Mâverâsından : Ötesinden/Hâk-i pay : Ayak topraği/Mesâil: Mes'eleler/Teşne : Susamış/Bûs ider : Öper/Tâbe Serâh : Topraği temiz olsun. )
