AHMET TEVFİK PAMPAL (22 EKİM 1978)
01 Ocak 1970
Adana Ülkü-Bir eski başkanlarından olup Ülkü-Bir Güney Bölge Müfettişiydi. Adana Endüstri Meslek Lisesinde Tarih öğretmenliği yapıyordu. Evli ve çocuk sahibiydi. Kanalköprü mahallesinde oturuyordu.
Olay günü, her sabah görev yaptığı okula gitmek üzere geldiği otobüs durağında kendisini bekleyen komünist militanlar tarafından kurşunlanarak şehid edildi... Cenazesi, Adana Asri Mezarlığı'nda toprağa verildi...
Recep Küçükizsiz'in kaleme aldığı bir yazı:
24 SENE SONRA AHMET TEVFİK PAMPAL'I ANARKEN
Adana ahhh Adana...
Şehitler Hıyabanı Adana...
Nice koçyiğitleri al kanları ile bağrına basan Adana...
Ülkücü Hareketin tarihinde ayrı bir yeri vardır Adana’nın.
Daha 1960’lı yıllarda başlamıştır şuurlu eğitimci kadroları ile Ülkücü Harekete devler kazandırmaya.
Nitekim Çukurova Ülkücü Hareketin meşalesi olmuştur.
Faruk Akkülah ve arkadaşları İman neslinin öncülerini yetiştirirler,
Arif Nihat Asya, Erkek Lisesi’nden geçer, Kutlu Dava’nın mücadelesini haykırmak için.
MHP adını, ÜÇ HİLAL bayrağını, BOZKURT sembolünü Adana’da alır.
Şehitleri ile de öncüdür Adana...
İlk Ülkücü şehit Ruhi Kılıçkıran Adana’lıdır.
Sene 1978, mevsim Sonbahar, aylardan Ekim...
Ülkücü öğretmenlerim mevsime nazire yapar gibi birer birer dökülmeye başlarlar ...
Kızıl tetikler hoyratça çalışır.
Kadirli’de patlayan silahların hedefi öğretmen Veli Erdal Vahapoğlu’dur.
Kızıl kurşunlar katleder Ülkücü öğretmenimi.
Kızıl kurşunların acımasızlığından kurtulamaz Kadirli.
Arası bir kaç gün geçmez, bu defa Kadirli’nin yetiştirdiği bir başka eğitimci önder Ahmet Tevfik Pampal Adana’da şehadet şerbetini içer.
Adana’ya kış geldi...
Kar yağmaz ama kızıl kurşunlar en sert tipiyi aratmayacak gibidir.
Sabah evinden çıkan Yavuz Özkaya, bu kızıl tipilerden birine yakalanır...
Ülkücü öğretmenim beyinleri aydınlatmaya giderken al kanının sıcaklığı ile vatan topraklarını ısıtmaya başlar...
Bilir misiniz,
bademler çiçek açar, çağla erikler uç verir İlkbaharda...
Adana’ya İlkbahar erken gelir,
bazan da ansızın bir fırtına çıkar ve arkasından ayaz olur, don olur.
İşte o zaman kırağı değil buz yağar çiçeklerine memleketimin.
Ülkü çiçeğim
Üç öğretmenim
Celal Üste,
Şenol Demiroğlu,
Hüseyin Adağ
Ülkeme baharlar yaşatmak isterlerken
Ömürlerinin baharında, bir başka alemine göç ettiler...
Bir gecede 6 ülkücü öğretmenin kanı içilmiştir Adana’da.
Ardı ardına hem de bir solukta...
Yılmaz Kızılay
Davut Korkmaz
Mustafa Karaca
Müslüm Teke
Özcan Doruk
Ahmet Güleç
Eylül’ün zifiri karanlık bir vaktinde,
kızıl alevler saçan namlular,
Sonbaharı haber verir haince...
Mehmet Bilir, Erol Gürsesoğlu, İlhan Demir ve Talih Özer
Art arda Ukba’ya yolcu edilirler.
Bu yolculuk elemlidir, yetimlerin çığlıkları afakı sarar...
Hakk’tan başka duyanı arama...
Boş ver..
“Allah bize yeter..!”
