Geldiğimiz nokta
Emre Uslu 01 Ocak 1970
Türkiye’nin temel sorunu şu: “Ben ne dersem o olur” ile “sen ne dersen o olur” arasına sıkışmışlık.
İlk döneminde Başbakan’ın telefonunda bile “gururlanma padişahım senden büyük Allah var” yazısının olduğu rivayet edilirdi.
Şimdi Başbakan’ın çevresi “Allah var, senden büyük yok” diyenlerle çevrili...
İlk döneminde daha çok “siz bilirsiniz” diyen Başbakan varken, şimdi daha çok “biz biliriz” diyen Başbakan var...
İlk döneminde Başbakan’ın çevresi fikrini söyleyenlerle doluyken, şimdilerde fikrini saklayanlar doldu...
İlk dönemlerde sevgiden peşine takılanlarla yürürdü, şimdi korkudan veya menfaatten peşine takılanlarla yürüyor...
İlk dönemlerde yanında olanlar yüzünden kuşatıcı kapsayıcıydı, şimdi yanında olmayanlar yüzünden dışlayıcı ve buyurgan...
İlk dönemler halkın “Tayyib”i idi, şimdi zenginlerin ve yalakaların “Beyefendi”si oldu...
İlk geldiklerinde Kasımpaşalı Erdoğan vardı, şimdi Ankaralı Erdoğan...
İlk döneminde “yetim hakkı yedirtmeyiz” diyenler, şimdi “Başbakan’ı yedirtmeyiz” diyor...
Kimsenin Başbakan’ı yemeye çalıştığını göremiyorum ama yetim hakkı yiyen onlarca etkili yetkili adam veya yakınını herkes görüyor...
İlk döneminde çevresinde “anlaş” diyenler çoktu, şimdi “savaş” diyenler çok...
İlk döneminde “kazan-kazan” diyenler, şimdi “hep sen kazan” diyor...
Komşularla sıfır sorun diye yola çıkıp evin içindekilerle kavga etmeye başladılar...
İlk dönemlerinde mücadeleci iken, son döneminde müdahaleci oldular...
İlk dönemlerinde insanlar için mücadele ediyorlardı, şimdi insanlara müdahale ediyorlar...
İlk dönemlerinde “hak” diyorlardı, şimdi “En-el hak” demeye başladılar...
İlk dönemlerinde halkın çocuklarıydılar, şimdi halkın çocuklarına gaz sıktırıyorlar...
İlk dönemlerde hakkını arayanla beraber yürüyorlardı, şimdi hakkını arayana karşı duruyorlar...
İlk dönemlerinde otoriteye karşıydılar, şimdi otorite(r) oldular...
İlk dönemlerinde rakiplerine saygı gösteriyorlardı, şimdi rakip istemiyorlar...
İlk dönemlerinde tahammül marjları genişti, şimdi tahammülsüz marjinallere döndüler...
İlk dönemlerde bu ülkede “ben de varım” demeye, kendilerini kabul ettirmeye çalışıyorlardı, şimdi “sadece ben varım” deyip başkasını kabul etmiyorlar...
İlk dönemlerde “veren el” olanlar, şimdilerde “vuran el” e dönüştü...
İlk dönemlerde el sıkmaya çalışıyorlardı, şimdi yumruk sıkıyorlar...
İlk dönemlerde “kimsenin hayatına dokunmayacağız” diye kendilerini anlatmaya çalışıyorlardı, şimdi “kimin hayatına dokunduk ki” diye kendilerini savunmaya çalışıyorlar...
Nepotizme, arabacılığa, kayırmacılığa isyan olarak geldiler, devleti aile şirketi gibi yönetmeye başladılar...
Gelişleri bir zihniyet devrimiydi, şimdi devirdikleri zihniyetin kötü birer kopyaları gibi davranıyorlar...
Merkez medyanın psikolojik harekât kampanyasına rağmen geldiler, medya organları psikolojik harekât bültenlerine dönüştürdüler...
Eskiden merkez medyada kendilerine yer verilmezdi, şimdi kendileri kimseye yer vermiyor...
Kara Türklerin temsilcisi olarak geldiler, Beyaz Türklerin mümessili gibi davranıyorlar...
Kara Türklerle oy konuşuyorlar, Beyaz Türklerle oyun...
Gelirken boyunlarında irtica fişi asılıydı, şimdi o fişleri başkalarının boynuna asıyorlar...
Erbakan’a MGK kararlarına neden imza attın diye bağırıyorlardı, kendilerinin sessizce imzalar attıkları ortaya çıktı...
“AK Parti attığı imzasının arkasında durur” diye övünüyorlardı, şimdi “imzayı attık, uygulamadık” diye övünüyorlar...
“Erdoğan MGK’da Şener Eruygur’a ‘kes ulan’ çıkışı yaptı” diye pehlivan tefrikaları yayıyorlardı, “kes ulan” çıkışı yaptı dediklerinin MGK’da cemaatleri bitirme planına imza attığı ortaya çıktı...
İlk geldiklerinde siyaset yapıyorlardı, şimdi hamaset yapıyorlar...
Yolsuzluğa, yoksulluğa, yasaklara karşıyız diye iktidara geldiler, yoksula makarna, yolsuza ihale verdiler. Bunları yazana da yasak getirdiler...
Dün Taraf AKP’yi bitirme planı yapanları deşifre ediyordu, bugün AKP Taraf’ı bitirme planı yapıyor...
Geldiğimiz nokta budur...
