Değer üretemeyince
Ekrem Dumanlı 01 Ocak 1970
Değer üretemeyen, var olan değerleri tüketir de tüketir. Çünkü zordur değer üretmek; çatlarcasına tefekkür gerekir.
Sadece fikir sancısı yetmez; emek lazımdır, gayret lazımdır. Onlar da kifayet etmez; inayet ve siyanetin gölgesinde dimdik duracak, hiçbir kınama ve sınamaya boyun eğmeyecek fertler beklenir ki, o değerler hayata hayat olsun. Burnunun ucunu göremeyenler, ufuktaki rengârenk gökkuşağının davetine mazhar olamaz...
Değer tüketicilerinin tercihleri bellidir: ya har vurup harman savuracak ve çaka satmanın en ağır bedelini ödeyerek mirasyedi olarak tarihe geçecek; yahut değer üretenlere karşı hazımsızlık duyarak öfkesini aklın önüne geçirecek ve tarihe haramzade olarak kaydedilecek...
Hep söylenir; Türkiye’nin dünya markası yoktur diye. Doğrudur; 70 küsur milyonluk ülkenin dünya çapında markası yok gibidir. Var olanı da (Türk okulları gibi) yok etmek için çırpınıp duruyor birileri. Niçin? Öteden beri kendi gölgesi ile boğuşmaktan kurtulamayan ufuksuz kimseler, kıskançlık ve bencillikten yakasını kurtaramayınca bu ülke hep kendi içine kapandı, değer üretmek için çırpınan insanlara zulmedildi. Dün de böyleydi, bugün de böyle.
Hafta içinde yürek dağlayan bir gelişmeye şahit oldu Türkiye. Dost ve kardeş ülkelerin birinde faaliyet gösteren Türk okullarının kapandığına dair haberler yer aldı basında. Sebep? AK Parti hükümetinin yurtdışında yaptığı kara propaganda. Kapatılma haberleri duyulur duyulmaz iktidar beslemesi basının sevinç çığlıkları yankılandı. Ey bu ülkeye gönül verenler! Ey dünya barışına katkı sağlayacağım diye fikir sancısı çekenler! Lütfen o yandaş evrak-ı perişanı arşiv malzemesi olarak bir kenara ayırın; değer üretemeyen kıskanç zümrelerin çapsızlığına vesika olsun diye saklayın.
Bu nasıl bir cinnettir ki bu ülkenin yurtdışındaki en büyük (belki de tek) markası sayılan Türk okullarının kapatılması için çaba sarf ediliyor. Normal bir insan kendi ülkesinin yurtdışında açtığı o güzelim okulların kapatılmasını nasıl arzu edebilir ki! Öfkesi aklının önüne geçmiş hezeyan sahibi kişilerin fark edemediği tarihi gerçek şudur: Bahsi geçen okullar, bir cemaatin, bir zümrenin müesseseleri değil; bir ülkenin, hatta yeryüzü barışının bir neticesidir.
Kapatılsın diye hırsından çatlayanlara sormak gerekiyor: Farz edelim ki ‘paralel devlet’ diye uydurduğunuz yalanların tamamı doğru; bunun yurtdışında hizmet eden okullarla, oradaki masum öğretmen ve öğrencilerle ne alakası var? Burada üstünü telaşla örtmek istediğiniz o malum vakayı unutturmak için dünyanın dört bir yanına eğitim seferberliği yapmış o fedakâr ve cefakâr insanlara neden zulmediyorsunuz? Ayıp değil mi; siz daha ortada bile yokken bu ülke insanının muazzam gayretleri ile o kardeşlik köprüleri inşa edildi. Şimdi kendinizde nasıl bir hak görüyorsunuz ki, tek bir tuğlanız olmadığı halde millete mal olmuş o okulların kapanması için çırpınıp duruyorsunuz! Tarih bunun hesabını sormaz mı, Allah bunun hesabını sormaz mı?
Değer üretmek lazım değer!
Değer üretemeyen, var olan değeri yok etmeye çalışır. Bilmez ki o değer bir grubun, bir zümrenin değil bütün bir ülkenindir; hatta insanlığın ortak değeridir. Sadece yurtdışındaki okullar değil ki mesele. İşte Uluslararası Dil ve Kültür Festivali’ne reva görülen haksızlık, vefasızlık! Daha düne kadar ayakta alkışlamayı fazilet sayanlar, o olimpiyatlara salon vermemek için yalan üstüne yalan uydurdu. Ve hukuken suç işledi; ayrımcılık suçu, nefret söylemi suçu, temel hak ve özgürlükleri engelleme suçu...
Türkçe Olimpiyatları diye başlayan program, kullandığı evrensel dil ve muhteva sayesinde zaten küre-i arza mal olmuştu. Son antidemokratik baskı olmasa bile bu güzel program kabuğunu kıracak, yeryüzüne yayılacaktı. Ne var ki o günü beklemeden yapılan her kaba saba tavır, birilerini tarih huzurunda mahcup hale getirdi...
Komik duruma düşmenin bir başka yanı var: Olimpiyatların Türkiye’de olmasına engel olmak için uydurma mazeret üretenler, bir yandan Türkiye’nin itibarı olan bir programı şahsi egolarına kurban ederken diğer yandan çakma olimpiyatlar organize etmeye yeltendi. Adama sormazlar mı: “Madem bu program faydalı değil, niye taklidinin gölgesine sığınıyorsun?”
Hep böyledir; değer üretemeyenin tek bir sığınağı vardır: Orijinalini yapamayınca çakmasına sarılmak! Bakın dershane kapatmak için çırpınanlara; göreceksiniz ki bir yandan kapatmak için yalan üstüne yalan söyleniyor; diğer yandan çakma dershaneler kuruluyor. Çeyrek asrı aşkın bir zamandan beri özel okul işletenlerin üzerine saldırgan bir kanunsuzlukla giden değer tüketicileri, bir yandan Türkiye’nin iftiharı olmuş o okullara bin çeşit zorluk çıkarırken, diğer yandan çakma okul açmak için çırpınıp duruyor. Hatta daha ötesi var: Daha düne kadar koskoca camialara burun kıvırıp ‘cemaatler’i küçümseyenler, devletin imkânlarını haksız bir şekilde seferber ederek çakma cemaat kuruyor...
Yüreği yeten, değer üretir; yeni ufuklar açar, yeni fikirler keşfeder, ma’şeri vicdana mal olur. Binbir meşakkate direnerek var edilen değerleri tüketmek için çaba sarf etmek zulümdür. Zaten, Fethullah Gülen Hocaefendi’nin tabiriyle, “değerler yetimiyiz”. Kendi kültür atlasımızı kaybettiğimiz gibi, yeni değerler oluşturmakta da maharet sergileyemiyoruz. Bari beyni zonk zonk çatlayanların ortaya koyduğu o muazzam hizmetlere kötülük yapmayın.
Her neyse... Üzülmeye de değmez; karamsar olmaya da. Değer üretenlere düşen vazife hep aynı: Onur kırıcı saldırılardan hiçbirine aldırmaksızın yeni fikirlerle yeni ufuklara doğru koşmak...
‘Cemaat’e tuzak’ nerede, kimler tarafından kuruluyor?
Eski İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin, Meclis gündemine çok hayati bir konuyu taşıdı. Uzun seneler Başbakan Erdoğan ile kader ve mesai arkadaşlığı yapmış, daha sonra “Erdoğan’ın etrafında dar ve oligarşik bir çete olduğu” iddiasıyla partisinden istifa etmiş Şahin’e ulaşan belge ve bilgilere göre devlet gücünü elinde tutanlar yeni bir tuzak peşinde. Fethullah Gülen Hocaefendi ve onu seven kişilerle ilgili akla fikre gelmedik şer planlar yapılıyor, kumpaslar kuruluyor ve masum bir kitle silahlı örgüt kapsamına alınmak isteniyor. İdris Naim Bey, meş’um planla ilgili çok ayrıntılı bilgiler veriyor ve şimdiki İçişleri Bakanı Efkan Ala’dan resmi cevap bekliyor.
Vakıa; Efkan Bey’in cevap vermeye mecbur olduğu o kadar çok konu var ki! Daha makam koltuğuna oturur oturmaz en üst perdeden iddia ettiği “2 milyar dolar” lafının belgesini gösteremedi. Üstelik devletin ilgili bakanları Ala’yı kesin bir dille tekzip etti. Daha sonra Bakan Bey’i sürgün ettiği polislerle, kapıları kırdırarak gözaltına aldırmak istediği gazetecilerle, odasından yaka paça uzaklaştırmak istediği savcılarla tanıdık. Umarım Bakan Bey, daha önce yapmadığı bir şeyi ifa eder ve selefinin soru önergesine net cevap verir. Ve herkes anlar ki “kumpas” edebiyatı yaparak kendi fırıldaklarını başkasının üzerine yıkmaya kalkışanlar, bugün başka bir ‘kumpas’ senaryosunun peşinde.
Nereden mi biliyorum? Basit. Emniyet ve Adliye içinde Cemaat’e karşı kanunsuz çalışmaları yapanların neredeyse tamamı isim isim biliniyor, konuşuluyor; hatta bir kısmı yazılıp çiziliyor. Emniyet İstihbarat Daire’de, adliye koridorlarında “Cemaat” ile ilgili delil üretildiğine; hatta hangi emniyet amirleri ve savcılarla birlikte operasyon yapılmak istendiğine dair çok güçlü deliller bulunmakta. En tepeden kimin talimat verdiğinden kimlerin makam mevki için seferber olduğuna kadar pek çok hususta suç işlendiği ve bu suçların ileride yargılama sebebi olacak kadar evraka yansıdığı biliniyor.
Bugünkü anormal şartların ‘ila yevmil kıyame’ devam etmeyeceği aşikâr. Özellikle KOM’da yapılan çalışmaların kanunsuzluğu dilden dile dolaşıyor. “Cemaat’i bitirmek için kurulan kozmik oda” bilinmiyor mu sanıyorsunuz? Ayağa düşmüş bilgilerin medyaya sızmaması, tarihe mal olmaması, uzun süre gizli kalması düşünülebilir mi? TEM, Emniyet İstihbarat, MİT gibi birimlerin el ele vererek hak hukuk tanımaksızın bir hedefe yürümesi ve delil üretilerek kanunsuz işlem yapılması gizli kalabilir mi? Sanmam. Görmüyor musunuz; 12 Eylül darbesini yapan o muktedir ve müstebitler dahi 34 sene sonra adaletin karşısına çıkarıldı. Kanunsuz iş yapan hiçbir fert (makamı ne olursa olsun) yakasını kurtaramaz.
Siyasetten güdümlü, ‘cadı avı’na soyunan devlet memurları şayet kanunsuz emirleri yerine getirmek için hukuk dışı işlere soyunuyorlarsa bilmeli ki yaptığı her icraat hukuka saygısı olan ve konuya vâkıf kişilerce ayrıntılı bir şekilde not ediliyor. Delilsiz ve mesnetsiz suçlu ilan edilen kişiler, kendilerine yapılan haksızlığı asla unutmayacak ve sonuna kadar hukuk mücadelesi verecek. Adliye’de durum biraz daha farklı. Kendini “Hakyolcu” diye tanıtan bazı savcıların, Hizmet’e karşı yürüttüğü kanunsuz planlar gizli mi kalacak?
Hiç kimsenin kanunları ayaklar altına almaya hakkı yok. Konjonktür gereği hukuksuzluğu tercih edenler, eninde sonunda hukuk karşısında hesap verir. Kanun adamı olup da kanunları ihlal etmek kadar feci bir suç düşünülemez. Keşke insanlar, suçlu bulma yerine suç uydurarak kendi kendine sabıka dosyası oluşturmasa...
