Ahmet Arif
23.04.1927 – 02.06.1991 01 Ocak 1970
Ahmet Arif, 1927 yılında dünyaya geldi. Doğu aşiret törelerinin içinde büyüdü. Ortaöğretimini Diyarbakır Lisesinde tamamladı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe bölümünde eğitim gördü.
1950 yılında TCK'nın 141.maddeye aykırı görülen siyasi görüş ve eylemleri sebebiyle iki kez tutuklandı ve öğrenimi yarıda kaldı.Serbest kaldıktan sonra Ankara'da düzeltmenlik, teknik sekreterlik ve gazetecilik yaptı.
Ahmet Arif şiire lise sıralarında Ahmet Haşim , Ahmet Hamdi Tanpınar , Sıtkı Tarancı gibi şairlerin etkisinde kalarak birtakım denemelerle başladı.Bir süre sonra acemice yazılmış olan bu şiirlerin şiir olmadığına, ek şiirin bu kadar kolay yazılmaması gerektiğine karar verdi.
1944-48 tarihleri arasında İnkılapçı Gençlik ve Meydan dergilerinde yayımlamaya başladığı şiirleriyle adını duyurdu.1950 yılından sonra dergilerde Seçilmiş Hikayeler,Yeryüzü ,Beraber ,Yeni Ufuklar ,Kaynaklar adlı şiirleri seyrekte olsa yayımlandı. Ardından uzun zaman siyasal baskılar nedeniyle şiirleri yayımlanamadı.
1968 yılında çıkan tek şiir kitabı " Hasretinden Prangalar Eskittim " Türkiye'de en çok basılan ve okunan şiir kitaplarından oldu ve şaire haklı bir ün kazandırdı.
İlk şiirlerini ortaya çıkardığı sıralarda Orhan Veli ve arkadaşlarının şiir anlayışı ön plandaydı, diğer yandan başka bir grupta Nazım Hikmet'in çizgisinden bir şiir geliştiriyordu.
Nazım Hikmet'in açtığı yoldan yürümeyi tercih eden Ahmet Arif, ondan aldığı şiirselliği, bir anadolu özlemiyle geliştirdi.
Bunun yanı sıra Ahmet Arif'in birçok şiiri bestelendi, çeşitli müzik anlayışıyla değerlendirildi.
Eserleri: Hasretinden Prangalar Eskittim (1968), Cemal Süreya'ya Mektuplar(1992), Yurdum Benim Şahdamarım (2003).